Βρείτε τις διαφορές

Βρείτε τις διαφορές στις δύο φωτό και κερδίστε...
 




...αυτό

*Η πρώτη φωτό από εδώ

Διαβάστε περισσότερα...

Υγειο-λογίες με φόντο ένα Δίκτυο

Το ελάχιστα θεωρητικό ερώτημα με πρακτικές προεκτάσεις, «ποιος αναλαμβάνει την πρόληψη στον τομέα της υγείας», καλείται ουσιαστικά να απαντήσει το υπό ίδρυση – συνένωση Εθνικό Διαδημοτικό Δίκτυο Υγιών Πόλεων – Προαγωγής Υγείας, την ένταξη στο οποίο και το καταστατικό του οποίου συζητά αύριο το Δημοτικό Συμβούλιο Τρικκαίων. Το συγκεκριμένο Δίκτυο αποτελεί συνένωση και μετεξέλιξη τριών παρόμοιων ως προς το αντικείμενό τους δικτύων: του Διαδημοτικού Δικτύου Υγείας, του Εθνικού Δικτύου Δήμων Προαγωγής Υγείας και του ανασυσταθέντος Εθνικού Δικτύου Υγιών Πόλεων

.

Ετσι, ευελπιστείται να δημιουργηθεί ένας κοινός (για 153 Δήμους της χώρας) τόπος συνεύρεσης και λήψης αποφάσεων για την προώθηση της αγωγής και πρόληψης στον τομέα της υγείας. Το πρακτικό μέρος, βεβαίως, είναι αυτό που ίσως δημιουργήσει προβλήαμτα στο μέλλον. Μπορεί ο εμπνευστής του, Δήμαρχος Αμαρουσίου, Γ. Πατούλης, να τονίζει ότι «Ο Δήμος δεν πρέπει να είναι ο παροχέας Θεραπευτικών Υπηρεσιών Υγείας που αναλίσκει πολύτιμους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους στο βωμό της εξειδικευμένης φροντίδας. Αυτές τις υπηρεσίες πρέπει να τις παρέχει το ΕΣΥ», αλλά είναι άγνωστο, εάν και κατά πόσο αυτή η ιδέα δεν εφαρμοστεί και από τους Δήμους με μελλοντική νομοθετική ρύθμιση, στο πρότυπο της εκπαίδευσης.

Η οποία, ναι μεν παρέχεται από το κράτος, αλλά ποικίλες αρμοδιότητές της πλέον περιήλθαν στου Δήμους. Και φοβούνται πολλοί, την μεσοπροθέσμως άσκηση εκπαιδευτικών λειτουργιών από τους ΟΤΑ (Α ή Β βαθμού), για παράδειγμα σε επίπεδο διορισμών εκπαιδευτικών ή/και τον καθορισμό διδακτέας ύλης, μέσω της περιβόητης και πολυδιαφημισθείσας αμφισβητούμενης «σύνδεσης με την τοπική κοινωνία».

Το Δίκτυο

Όπως και να έχουν τα πράγματα, σήμερα σε πρώτη φάση το Δημοτικό Συμβούλιο Τρικκαίων καλείται να εγκρίνει το νέο καταστατικό του εν λόγω Δικτύου. Σύμφωνα με αυτό, σκοπός τού επί 20ετία προβλεφθέντος να λειτουργήσει Δικτύου (με μορφή αστικής, μη κερδοσκοπικής εταιρίας και έδρα τον Δήμο Αμαρουσίου) είναι:

«η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση των δημοτών και των κατοίκων των Δήμων – μελών της καθώς και η ανάληψη και εκτέλεση προγραμμάτων Προληπτικής Ιατρικής για την έγκαιρη διάγνωση και γενικά για την Προαγωγή της Υγείας των τοπικών πληθυσμών. Επίσης σκοπός είναι η δημιουργία Δικτύων συνεργασίας μεταξύ των Δήμων μελών της με στόχο τη βελτίωση του φυσικού, πολιτιστικού, κοινωνικού περιβάλλοντος και του επιπέδου ευημερίας των ανθρώπων που ζουν στα ευρύτερα όρια των Δήμων που συμμετέχουν.

Η Εταιρεία λειτουργεί και ως “φόρουμ” ανταλλαγής εμπειριών και λήψης μέτρων για την προαγωγή και εφαρμογή σε τοπικό επίπεδο των αρχών της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (Π.Ο.Υ) “Υγεία για Όλους” και της “Ατζέντα 21” του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.) στη χώρα μας».

Δηλαδή, ετοιμαστείτε για "αποκέντρωση των υπηρεσιών υγείας...

Διαβάστε περισσότερα...

Ο παγκόσμιος χαφιές αλλάζει

Το μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο στον κόσμο, το Facebook, ανακοίνωσε σχέδια που ενθαρρύνουν τα περίπου 750 εκατ. των χρηστών του να μοιράζονται με τους φίλους τους περισσότερο κοινό ψηφιακό περιεχόμενο, ιδίως μουσική και ταινίες.

Παράλληλα, όπως αποκάλυψε ο ιδρυτής του Μαρκ Ζούκερμπεργκ, προωθείται ένας δραστικός ανασχεδιασμός της εμφάνισης και λειτουργικότητας των ιστοσελίδων, μεταξύ άλλων αντικαθιστώντας τα συνηθισμένα «προφίλ» των χρηστών με ένα οπτικοακουστικό χρονοδιάγραμμα της ζωής καθενός.

Έχει ήδη υπάρξει ένα «κύμα» αλλαγών τις τελευταίες εβδομάδες, οι οποίες έγιναν δεκτές με ανάμικτα συναισθήματα από τους χρήστες, αν και οι περισσότεροι μάλλον ξενίστηκαν.

Καθώς τα άλλα δίκτυα αυξάνουν τον ανταγωνισμό τους (όπως π.χ. το Google+ και το Twitter), το Facebook προσπαθεί να ανανεώσει το ενδιαφέρον των χρηστών, ώστε να μένουν περισσότερο χρόνο στις ιστοσελίδες του.

Οι αναλυτές εκτιμούν πάντως ότι οι πιο συντηρητικοί χρήστες δεν θα ενθουσιαστούν από το νέου τύπου «προφίλ», που θα παρουσιάζει τα βασικά γεγονότα της ζωής του χρήστη με οπτικοακουστικό τρόπο, μέσα από φωτογραφίες, βίντεο, χάρτες και άλλο υλικό.

Ο χρήστης θα μπορεί να επεκτείνει το χρονολόγιο του στο παρελθόν, πολύ πριν υπάρξει το Facebook.

Για «την ιστορία της ζωής σας και ένα νέο τρόπο να εκφράσει ο καθένας σας ποιος είναι», έκανε λόγο ο Ζούκερμπεργκ. Το χρονολόγιο τελικά θα αντικαταστήσει πλήρως τις τωρινές σελίδες προφίλ των χρηστών.

Μέχρι τώρα, το προφίλ περιοριζόταν σε μερικές στοιχειώδεις πληροφορίες, ενώ η νέα αντίληψη, σύμφωνα με αναλυτές, εγείρει πιθανώς νέα ζητήματα γύρω από την προστασία της ιδιωτικότητας του ατόμου.

Το Facebook φρόντισε να υπογραμμίσει ότι οι νέες λειτουργίες θα ελέγχονται από τον χρήστη αποκλειστικά, επιτρέποντας στον καθένα να περιορίσει ποιος φίλος μπορεί να βλέπει «τι» από το παρελθόν. (!!!!)

Ακόμα, οι χρήστες θα μπορούν πλέον και οι ίδιοι με ένα «κλικ» να δουν τα τραγούδια που οι φίλοι τους άκουσαν, τα τηλεοπτικά σόου που παρακολούθησαν ή τα βιντεοπαιγνίδια που εκείνοι έπαιξαν, οπότε θα μοιράζονται με πιο άμεσο τρόπο τις ίδιες ψυχαγωγικές εμπειρίες.

Οι αλλαγές, που συμπεριλαμβάνουν το οπτικοακουστικό χρονολόγιο, αναμένεται να αρχίζουν να εμφανίζονται στους υπολογιστές των χρηστών μέσα στις επόμενες εβδομάδες, σύμφωνα με το BBC.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Νεκρός βρέθηκε στο Μοναστηράκι ο Νίκος Κοεμτζής

Νεκρός βρέθηκε λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι, στο Μοναστηράκι, ο Νίκος Κοεμτζής.

Ήταν πεσμένος για περισσότερες από δύο ώρες στο πεζοδρόμιο, ώσπου κάποιοι διερχόμενοι ειδοποίησαν ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, το οποίο τον μετέφερε στην Πολυκλινική Αθηνών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Ο άνθρωπος, που το 1973 μαχαίρωσε τρεις αστυνομικούς, επάνω στην περίφημη «παραγγελιά» του αδερφού του, στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα», και καταδικάσθηκε τρις εις θάνατο και οχτώ φορές ισόβια, για ανθρωποκτονίες από πρόθεση, έφυγε στα 74 του χρόνια και ο θάνατός του αποδίδεται σε παθολογικά αίτια.

Ο Κοεμτζής σύχναζε στο Μοναστηράκι, όπου πουλούσε το βιβλίο που είχε γράψει.


Προανάκριση διενεργεί το αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως.

Ποιος ήταν

Ο Νίκος Κοεμτζής (ή Κουγιουμτζής) γεννήθηκε στο Αιγίνιο Πιερίας στις 17 Ιανουαρίου του 1938. Ήταν γιος του Παναγιώτη και της Αναστασίας Κοεμτζή. Το 1973 συνελήφθη για το φόνο τριών αστυνομικών. Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και επτά σε ισόβια. Ήταν άνθρωπος αγράμματος.

Τον Φεβρουάριο του 1973 μόλις είχε βγει από τη φυλακή που είχε μπει για κλοπή. Το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 1973, πήγε με την παρέα του στο νυχτερινό κέντρο "Νεράιδα" που τραγουδούσε ο Καρουσάκης, για να διασκεδάσουν.

Ο αδελφός του, ο Δημοσθένης, έκανε παραγγελιά τις Βεργούλες του Μάρκου Βαμβακάρη και σηκώθηκε να χορέψει. Μαζί του σηκώθηκαν και άλλα άτομα.

Ο τραγουδιστής (Αθανασιάδης) ανακοίνωσε από το μικρόφωνο πως είναι "παραγγελιά".

Έγινε μια συμπλοκή μεταξύ των ατόμων και ο Νίκος Κοεμτζής σηκώθηκε και σκότωσε με μαχαίρι τρεις αστυνομικούς.

Υποστήριξε πως θόλωσε το μυαλό του γιατί νόμιζε ότι σκότωναν τον αδελφό του.

Ο Τύπος της εποχής τον χαρακτήρισε "κτήνος" και συχνά αναφερόταν σε εγκληματίες ως "Κοεμτζήδες".

Λόγω της εποχής, των οικογενειακών φρονημάτων του και του ποινικού του ιστορικού πέρασε πολύ άσχημα μέσα στη φυλακή.

Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και οχτώ φορές σε ισόβια, για ανθρωποκτονίες από πρόθεση.

Το 1977 η ποινή του μετατρέπεται σε ισόβια.

Το 1979 ο Διονύσης Σαββόπουλος στο δίσκο Ρεζέρβα συμπεριλαμβάνει ένα τραγούδι με τίτλος "Το μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο".

Το 1980 ο Παύλος Τάσιος σκηνοθετεί την ταινία "Παραγγελιά" με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Αντώνη Αντωνίου που είναι βασισμένη στο επεισόδιο. Στην ταινία η Κατερίνα Γώγου (πρώην σύζυγός του) απαγγέλλει στίχους από τα ποιήματα της.

Αποφυλακίστηκε από την Πάτρα στις 29 Μαρτίου του 1996 μετά από 23 χρόνια συνεχούς φυλάκισης.

Από τότε πουλούσε την αυτοβιογραφία του έξω από την "Ευελπίδων" και τις Κυριακές στο Μοναστηράκι υπογράφοντας αφιερώσεις στην πρώτη σελίδα.

Το 2009, μετά από μια βραδιά παρουσίασης του βιβλίου του, ο Δήμαρχος της Αθήνας του έδωσε άδεια να πουλάει το βιβλίο του στο κέντρο.

Πληροφορίες από την Wikipedia

Οι λογοκριμένοι στίχοι λένε:

Καθώς διηγόταν την ζωή του [σε κουφούς], θαρρούσα δεν θ' αντέξω.
[Το δικαστήριο λειτουργούσε μέσα εκεί, μα η δικαιοσύνη ήταν απ' έξω.]

Περισσότερα: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=1006#ixzz1YnEhkwYO

Διαβάστε περισσότερα...

Τι θέλει η τρόικα (εκτός από διώξιμο)

Με την τηλεδιάσκεψη μεταξύ του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου με των επικεφαλής της τρόικας ξεκινά ο νέος γύρος σκληρών διαπραγματεύσεων για την έκτη δόση του πακέτου στήριξης προς την Ελλάδα.

Το κλίμα δυσπιστίας σχετικά με την απόδοση στα έσοδα του προϋπολογισμού του 2011 και του 2012 του ειδικού τέλους των ακινήτων που αποτυπώθηκε στη συνεδρίαση του Eurogroup στην Πολωνία (και τροφοδοτείται και από τις αντιδράσεις στο εγχώριο μέτωπο), σε συνδυασμό με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία, διαμορφώνουν κλίμα αγωνίας για το επόμενο 20ήμερο, στο οποίο θα κριθεί η καταβολή της έκτης δόσης.

Ενδεικτική του κλίματος και των προϋποθέσεων που θέτει η τρόικα για την εκταμίευση της έκτης δόσης του δανείου είναι επιστολή (email) του γενικού γραμματέα Δημοσιονομικής Πολιτικής Ηλία Πεντάζου προς τους υπουργούς και τους γενικούς γραμματείς, στην οποία καταγράφονται τα μέτρα που ζητά η τρόικα να εφαρμοστούν άμεσα.

Πρόκειται για 15 μέτρα στα οποία, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνεται η δραστική περικοπή συμβάσεων αορίστου χρόνους σε όλους τους φορείς του δημοσίου, η εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης με το φόρο στο πετρέλαιο κίνησης όπως και η άμεση προώθηση της εργασιακής εφεδρείας.

Αναλυτικά τα 15 μέτρα που περιλαμβάνονται στην επιστολή του γενικού γραμματεία δημοσιονομικής πολιτικής είναι τα ακόλουθα:

1. Έκδοση υπουργικών αποφάσεων για την περικοπή συμβάσεων αορίστου και ορισμένου χρόνου σε όλους τους φορείς του δημοσίου συμπεριλαμβανομένων και των εκπαιδευτικών ώστε να ικανοποιηθούν οι στόχοι του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.

2. Έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων για την εφαρμογή της εργασιακής εφεδρείας, επέκταση του μέτρου σε όλους τους φορείς και άμεση γραπτή ενημέρωση των υπαλλήλων για την εισαγωγή τους στην εφεδρεία.

3. Έκδοση υπουργικών αποφάσεων για την εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης.

4. Να νομοθετηθεί η παρακράτηση ως μέσο για τη συλλογή της εισφοράς αλληλεγγύης

5. Περικοπές στις συντάξεις των δικαιούχων του ΝΑΤ και του ΟΤΕ.

6. Περικοπή των επιχορηγήσεων στα ΕΛΤΑ για τη διακίνηση του Τύπου και έκδοση υπουργικής απόφασης ώστε να νομοθετηθεί άμεσα.

7. Νέο νομοθετικό πλαίσιο για το νομοθετικό καθεστώς στο δημόσιο με περικοπές σε αποζημιώσεις και υπερωρίες.

8. Πάγωμα βασικών και επικουρικών συντάξεων ως το 2015

9. Επανακαθορισμό των προστίμων για τα αυθαίρετα και άμεση ψήφιση του νέου Ρυθμιστικού.

10. Έκδοση υπουργικών αποφάσεων για το κλείσιμο ή συγχώνευση 35 Οργανισμών που περιγράφονται στο μεσοπρόθεσμο και το κλείσιμο επιπλέον 30.

11. Έκδοση υπουργικών αποφάσεων για το κλείσιμο ή συγχώνευση των : ΚΕΔ, ΕΤΑ, ΟΔΔΥ, Εθνικός Οργανισμός Νεότητας, ΕΟΜΕΧ, ΙΓΜΕ, ΟΣΚ, ΔΕΠΑΝΟΜ, Θέμις, ΕΡΤ.

12. Έκδοση υπουργικών αποφάσεων για την καταγραφή της ακίνητης και κινητής περιουσίας που περνά υπό τον έλεγχο του κράτους.

13. Έκδοση υπουργικών αποφάσεων για α) τον καθορισμό όλων των κοινωνικών επιδομάτων και των επιδομάτων υγείας, β) υπογραφή συλλογικών συμβάσεων σε 16 ιδιωτικά νοσοκομεία και κέντρα υγείας και γ) υπογραφή συμβάσεων μεταξύ νοσοκομείων του ΕΣΥ και ιδιωτικών νοσοκομείων για το leasing κλινών.

14. Νέο νόμο για τη μείωση των συντάξεων του ΟΓΑ.

15. Νομοθετική ρύθμιση για την καθιέρωση μειώσεων στις τιμές των φαρμάκων και υπογραφή συμβάσεων με φαρμακευτικές εταιρίες για την άμεση εφαρμογή της όπως καθιέρωση ασφαλιστικής τιμής για τις φαρμακευτικές εταιρίες.

Διαβάστε περισσότερα...

Μια ξεχασμένη "επέτειος"

18 Σεπτεμβρίου 1936: Το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά εξέδωσε τον Αναγκαστικό Νόμο 117 «Περί μέτρων προς καταπολέμησιν του κομμουνισμού και των εκ τούτου συνεπειών». Ο νόμος αυτός τυπικά ερχόταν να αντικαταστήσει το περιβόητο «Ιδιώνυμο», δηλαδή τον νόμο 4229/25-7-1929 «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών», που είχε ψηφίσει το 1929 η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Στην πραγματικότητα,

ο νόμος αυτός εισήγαγε και νέα «εγκλήματα» και επικύρωνε την κατάργηση των λαϊκών ελευθεριών που είχε επιφέρει το δικτατορικό καθεστώς. Ταυτόχρονα έδινε στη δικτατορία τη «νόμιμη» δυνατότητα να διώκει κόμματα, κοινωνικές οργανώσεις και φορείς, ιδέες, συγγραφείς, αλλά και βιβλία κατά το πρότυπο των φασιστικών καθεστώτων.

Όπως γράφει ο Ρούσος Κούνδουρος (Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ) «το ενδιαφέρον σημείο του Αναγκαστικού Νόμου 117 είναι ότι η λέξη ‘’βιαίως’’ παραλείπεται. Ο δράστης δε χρειάζεται πια να προσπαθεί να ανατρέψει βιαίως. Αρκεί η ειρηνική διαμαρτυρία σ’ εκείνο που η δικτατορία όριζε ως κοινωνικό καθεστώς».

Αξίζει να σημειωθεί ότι, εκτός από τις συλλήψεις, φυλακίσεις, βασανισμούς κλπ, ο 117/36 επέβαλε το κάψιμο στην πυρά όλων των βιβλίων και εντύπων που περιείχαν την υποψία αντικαθεστωτικής αντίληψης. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις θριαμβευτικές πυρές δεν κάηκαν μόνο τα βιβλία των κλασικών του Μαρξισμού, αλλά και των Χάινε, Μπέρναρ Σω, Φρόυντ, Τσβάιχ, Ανατόλ Φρανς, Γκόρκι, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Γκαίτε, Φίχτε, Δαρβίνου, Παπαδιαμάντη, Καρκαβίτσα κλπ. Ο Γ. Ρούσσος στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους (τόμος 7ος, σελ. 84-86) μας πληροφορεί ότι «Ακόμα και σχολικά βιβλία που δεν άρεσαν στο καθεστώς παραδίδονταν στη φωτιά. Αργότερα καταρτίστηκε με διαταγή του Μανιαδάκη ένας ατελείωτος κατάλογος που απαγόρευε την κυκλοφορία 445 βιβλίων. Μετέπειτα έφθασαν να λογοκρίνουν και τους αρχαίους έλληνες συγγραφείς, μέχρι του σημείου μάλιστα να απαγορεύσουν την παράσταση της ‘’Αντιγόνης’’ του Σοφοκλή, επειδή περιείχε βαρείς χαρακτηρισμούς κατά των τυράννων».

Ο 117/1936 οδήγησε, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, σε φυλάκιση και εκτόπιση 50.000 ανθρώπων. Ο Ι. Κορωνάκης, στο βιβλίο του «Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ» γράφει:

«υπέρ τα 80.000 άτομα εβασανίσθησαν επί μήνας ολοκλήρους εις τα κρατητήρια των Ασφαλειών και των παραρτημάτων των, εις τας μονίμους φυλακάς του κράτους και τας ερημονήσους του Αιγαίου».

*Από εδώ

Κουδούνι χωρίς βιβλία

Χωρίς βιβλία σήμερα οι μαθητές όλων τάξεων, των σχολείων του νομού Τρικάλων. Σε κάποια σχολεία, ιδίως σε όσα συγχωνεύτηκαν, υπήρξε μια προσπάθεια να συγκεντρωθούν κάποια βιβλία που υπήρχαν στις αποθήκες και να δοθούν στους μαθητές. Αλλά, αυτό δεν φτάνει. Το υπουργείο Παιδείας δεν έχει ούτε ένα ελαφρυντικό για όλη αυτή την απίστευτη, χαώδη κατάσταση, η οποία, μάλιστα επιτάθηκε με την πρόσφατη προσπάθεια να δοθούν οδηγίες για τον τρόπο διανομής βιβλίων. Σε απλά ελληνικά, εξέδωσε μια εγκύκλιο με τον απίθανο τίτλο «Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσεων & Πρωτοβουλιών για τη διασφάλιση του απαραίτητου εκπαιδευτικού υλικού στην έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς». Δηλαδή, πώς μπαλώνουμε όσα δεν κάναμε. Ετσι, προτείνεται,

- σε όσους μαθητές πέρυσι δεν έδωσαν τα βιβλία τους, να τα δώσουν φέτος. Δηλαδή, είδος της αλληλοδιδακτικής μεθόδου, του Ι. Καποδίστρια.

- «συνεργασία όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας ώστε να υπάρξει πρόγραμμα δράσης για την αξιοποίηση κάθε πρόσφορης λύσης ανάλογα με τις ανάγκες κάθε σχολείου». Όπως και «Συνεδρίαση της σχολικής επιτροπής για να οργανωθεί η επικοινωνία και συνεργασία με όλους τους φορείς της περιοχής, που μπορούν να υποστηρίξουν την αναπαραγωγή πρόσθετου διδακτικού υλικού (Δήμοι, Σχολικές Επιτροπές, Πανεπιστήμια, ΤΕΙ κλπ)». Δηλαδή, αν έχετε λεφτά για φωτοτυπίες, ξηλωθείτε. Μπορείτε να ζητήσετε και από τον Δήμο, που δεν έχει βεβαίως.

- καταγραφή ελλείψεων: Τώρα;

DVD, φωτοτυπίες, ίντερνετ

Οι νέες μέθοδοι που φέτος κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους, είναι τρεις: αναπαραγωγή σε dvd, φωτοτύπηση, διάβασμα από το ίντερνετ. Και οι τρεις τρόποι είναι μακριά από κάθε παιδαγωγική διαδικασία, δείχνουν σαφή προβλήματα στην εκπαίδευση της χώρας, αποδεικνύουν ελλιπή σχεδιασμό και φανερώνουν έλλειψη σεβασμού στους μαθητές.

Η φωτοτύπηση, εκτός του ότι είναι παράνομη, όπως δηλώνουν οι βιβλιοπώλες, επικαλούμενοι τον νόμο, καθίσταται προβληματική: ποιος πληρώνει τις φωτοτυπίες, οι οποίες υπολογίζεται ότι θα στοιχίζουν 8 ευρώ, ενώ ένα κανονικό βιβλίο στοιχίζει 40 λεπτά; Ποιος καθηγητής θα παίρνει σειρά για να φωτοτυπήσει; Δουλεύει το φωτοτυπικό; Υπάρχει μελάνι; Είναι επισκευασμένο; Πόσα αντίτυπα βγάζει το λεπτό; (συνήθως 5). Οι καθηγητές πρέπει να έχουν πτυχίο γρήγορης φωτοτύπησης;

Τα DVD (ψηφιακός πολυμορφικός δίσκος) ομοίως στοιχίζουν, αν και φθηνότερα από το χαρτί. Χρειάζονται ομοίως ένα χρονικό διάστημα για να αναπαραχθούν, ενώ τα προβλήματα και εδώ είναι πολλά: δεν θα πρέπει να «κολλούν» οι υπολογιστές, θα πρέπει να μην πέσει όλο το βάρος στους καθηγητές και δη μόνο στους της Πληροφορικής (αλλά πολλοί δεν ξέρουν καν από πού ανοίγει ο υπολογιστής). Σε περίπτωση που τα dvd δοθούν από το υπουργείο, ανακύπτει σοβαρότατο πρόβλημα. Αν αληθεύουν οι πληροφορίες, σύμφωνα με έγγραφο του ΔΙΟΦΑΝΤΟΥ (της νέας συγχωνευόμενης μονάδας για την εκπαίδευση), οι μαθητές του Γυμνασίου θα πάρουν σε ένα dvd όλο το υλικό του Γυμνασίου, οι της Β΄ και Γ΄ Λυκείου από έναν δίσκο με τα μαθήματα και των δύο τάξεων, ενώ μοναδικό δικό τους δίσκο θα έχουν οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου. Μήπως αυτό σημαίνει ότι προετοιμάζεται το έδαφος για την επόμενη σχολική χρονιά ή απλώς έτσι ήταν πιο γρήγορη η αναπαραγωγή; Ή και τα δύο;

Το ίντερνετ είναι εξίσου προβληματικό: υποτίθεται ότι τα παιδιά θα πρέπει να χρησιμοποιούν τον υπολογιστή ως εργαλείο, να είναι αυτός εγκατεστημένος σε κοινό χώρο, να ελέγχεται με κωδικό η είσοδός τους, να μην μένουν πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη. Όλα αυτά (π.χ., οδηγίες της επίσημης κρατικής προσπάθειας saferinternet.gr, με διαφημίσεις και στην τηλεόραση) ξεχάστηκαν; Ξαφνικά, δεν επηρεάζει τα μικρά παιδιά αυτή η μόνιμη σχέση με τον υπολογιστή; Δεν ξέρει το υπουργείο, πόσο εύκολα μπορεί κάποιο παιδί να υποκύψει στα θέλγητρα της παγκόσμιας κοινότητας του διαδικτύου; Μπροστά στο πρόβλημα, ξεχνούμε το μελλοντικά χειρότερο;

Διαβάστε περισσότερα...

Ασφαλίτες στην πύλη του Πανεπιστήμιου στο Ρέθυμνο

Μια καταγγελία σημαντική δημοσίευσε πριν λίγες ημέρες το Δίκτυο Πανεπιστημιακών. Χωρίς να υιοθετώ τα όσα λένε, γιατί διαφωνώ με τη φρασεολογία, που υποκρύπτει διαφορετική ερμηνεία, το παραθέτω, γιατί έχει σημασία ως προς το τι θα συμβεί στα πανεπιστήμια

Πριν ακόμα προλάβει να δημοσιευθεί το ΦΕΚ με τον νόμο Διαμαντοπούλου που -μεταξύ άλλων- καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο, άνδρες της ασφάλειας Ρεθύμνου έφτασαν μέχρι την πύλη του Πανεπιστήμιου Κρήτης στο Ρέθυμνο. Προκλητικά απαίτησαν να μπουν στον πανεπιστημιακό χώρο για να διαπιστώσουν «αν γίνονται φοιτητικές καταλήψεις για να ενημερώσουν το Υπουργείο τους», όπως δήλωσαν στους φύλακες, οι οποίοι τελικά δεν τους επέτρεψαν την είσοδο.

Αυτό που δεν ξέρουμε είναι αν τα αστυνομικά όργανα διευκρίνισαν ποια ακριβώς είναι η προϊστάμενη αρχή στην οποία αναφέρονται. Ο κ. Παπουτσής ή οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, στις οποίες ο πρώην πρόεδρος της ΕΦΕΕ μέχρι τον προηγούμενο –τουλάχιστον- μήνα ευπειθώς υπάκουε για να πετύχει την αποτροπή του απόπλου του στολίσκου αλληλεγγύης για τη Γάζα;

Η κα Διαμαντοπούλου ή ο αμερικανός πρέσβης, με τον οποίον το από τα φοιτητικά του χρόνια «αδιάφθορο» κυβερνητικό στέλεχος συνεργαζόταν στενά για την εξυπηρέτηση –μεταξύ άλλων- των οικονομικών συμφερόντων των αμερικανικών κολλεγίων στη χώρα, και στον οποίο έδινε αναφορά για το σχέδιο «μεταρρύθμισης» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως μάθαμε πριν από λίγες ημέρες από διαρροές στον τύπο;

Σε κάθε περίπτωση, εντολείς και εντολοδόχοι ας μην βιάζονται. Άνωθεν κατευθύνσεις, υπερβάλλων ζήλος αστυνομικών οργάνων, αλαζονεία και βία, χρόνια συσσωρευμένα «φιλοφοιτητικά» αισθήματα ασφαλιτών, με περιτύλιγμα άναρθρα γρυλλίσματα βουλευτών του ΛΑΟΣ, δεν είναι ικανά ούτε να φοβίσουν, ούτε βέβαια να καταλύσουν το πανεπιστημιακό άσυλο, μια δημοκρατική κοινωνική κατάκτηση συνδεδεμένη με τους αγώνες του λαού μας για δημοκρατία, ελευθερία, παιδεία και δικαιώματα!

7/9/2011

ΔΙΚΤΥΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ

Διαβάστε περισσότερα...

Από τον κορμοράνο στο βιάγκρα: Επάγγελμα παραπληροφόρηση

Οσα φανταζόμασταν αλλά δεν είχαμε στοιχεία να αποδείξουμε, συγκέντρωσε και δημοσίευσε στην "Αυγή" της Κυριακής 4/9/11 ο Μιχάλης Τρίκκας. Με τίτλο ααυτό που διαβάσατε, αναφέρεται στο καλά στημένο παιχνίδι της παραπληροφόρησης στην οποία οργιάζουν οι αμερικάνοι σε κάθε "ανθρωπιστική επέμβαση". Θυμηθείτε τον ανύπαρκτο κορμοράνο στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου ή την ταινία "Ο πρόεδρος, ένας ροζ σκάνδαλο και ο πόλεμος". Το κείμνο που αναδημοσιεύω είναι αρκούντως διαφωτιστικό για όσα δεν ξέρουμε και συμβαίνουν διαμορφώνοντας την "κοινή γνώμη" στην εποχή της αηδιασμένα και ταχύτατα ανεξέλεγκτης και ανέλεγκτης πληροφόρησης.

Ακολουθεί το κείμενο:

Η υπόθεση της Αμίνα Ομάρι ήταν ενδεικτική. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ενημερώνονταν καθημερινά για την εξέγερση στη Συρία μέσα από το μπλογκ της 25χρονης ακτιβίστριας, το σπάνιο θάρρος της οποίας είχε προκαλέσει σχόλια θαυμασμού από τον διεθνή Τύπο αλλά και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Η αποκάλυψη ότι η Αμίνα ήταν τελικά ένας Αμερικανός φοιτητής στη Σκωτία έδειξε για μία ακόμη φορά την ευκολία με την οποία μια λάθος είδηση ή ένα ψέμα μπορεί να κάνει το γύρο του κόσμου στα χρόνια της ηλεκτρονικής ενημέρωσης.

Φυσικά, αν το καθεστώς Άσαντ επέτρεπε στους δημοσιογράφους να κάνουν κανονικά τη δουλειά τους, τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο άνετα για τις διάφορες "Αμίνα". Η απουσία ανταποκριτών από τις πολεμικές ζώνες σε συνδυασμό με τη βαθμιαία επικράτηση της "ενσωματωμένης" δημοσιογραφίας προετοιμάζει ιδανικά το έδαφος για κάθε είδος παραπληροφόρηση και προπαγάνδα. Στην περίπτωση της Λιβύης, δεν ήταν άλλωστε ένας ανώνυμος μπλόγκερ, αλλά ένας εισαγγελέας του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης εκείνος που κακοποίησε την αλήθεια.

Ο Λουίς Μορένο Οκάμπο είχε συγκλονιστικά νέα να αποκαλύψει στην συνέντευξη Τύπου παραχώρησε στις αρχές Ιουνίου. Το γραφείο του είχε ήδη ξεκινήσει έρευνα σχετικά με τις καταγγελίες ότι ο Καντάφι είχε διατάξει τις δυνάμεις του να πραγματοποιήσουν μαζικούς βιασμούς με στόχο να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό. Με βάση τις πληροφορίες που διέθετε, ο Λίβυος δικτάτορας εφοδίαζε μάλιστα τους άνδρες του με βιάγκρα προκειμένου να "ενισχύσει τη δυνατότητα" βιασμού.

Παρ' ότι όλα αυτά θύμιζαν κακοστημένη ταινία του Χόλιγουντ, η πληροφορία πέρασε αμέσως στον διεθνή Τύπο και τους εμπνευστές της ΝΑΤΟϊκής επιχείρησης "Αυγή της Οδύσσειας". Μιλώντας στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η Αμερικανίδα εκπρόσωπος Σούζαν Ράις επανέλαβε την κατηγορία για τους μαζικούς βιασμούς με βιάγκρα, ενώ η σκυτάλη πέρασε πολύ σύντομα και στην ίδια την επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, Χίλαρι Κλίντον, η οποία δήλωσε πεπεισμένη ότι οι δυνάμεις του Καντάφι χρησιμοποιούν τον βιασμό ως "πολεμικό όπλο".

Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές μέρες μέχρι να μιλήσει κάποιος αρμόδιος που να βρισκόταν στη Λιβύη και να έχει μια σαφέστερη εικόνα της κατάστασης. Ο Σερίφ Μπασιούνι, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του ΟΗΕ, απέδωσε χωρίς περιστροφές την όλη ιστορία σε "μαζική υστερία". Ανέφερε μάλιστα ενδεικτικά την περίπτωση μιας γυναίκας που έστειλε 70.000 καταγγελίες, οι 259 από τις οποίες αφορούσαν περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης. "Πέρασε έτσι τις πληροφορίες αυτές στον Οκάμπο και ο Οκάμπο πείστηκε ότι 259 γυναίκες ενδέχεται να έχουν βιαστεί" εξήγησε.

Αν όμως τερατώδη σενάρια όπως αυτά αναμεταδίδονται με τόση ευκολία από επίσημα χείλη και τον διεθνή Τύπο, τι γίνεται με τα πιο αληθοφανή; Και πόσο ακριβείς ήταν τελικά οι πληροφορίες που οδήγησαν το Συμβούλιο Ασφαλείας να εγκρίνει την δυτική επέμβαση στη χώρα; Στα τέλη Φεβρουαρίου, ένα μήνα πριν την έναρξη της ΝΑΤΟϊκής επιχειρήσης, το Αλ Τζαζίρα και το BBC άρχισαν να μεταδίδουν ότι προκειμένου να καταστείλει την εξέγερση ο Καντάφι χρησιμοποιούσε την πολεμική αεροπορία της χώρας.

"Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι μαχητικά αεροσκάφη άνοιξαν πυρ σε διαδηλωτές" ανέφερε το BBC και μέσα σε λίγες μέρες οι υποστηρικτές του πολέμου είχαν ένα νέο σλόγκαν: "Ο Καντάφι βομβαρδίζει τον λαό του". Όμως, ακόμη και πριν το ΝΑΤΟ αρχίσει τους δικούς του απελευθερωτικούς βομβαρδισμούς, απουσίαζαν οι πραγματικές αποδείξεις για την εγκυρότητα της είδησης. Ακόμη και ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς, κρύφτηκε πίσω από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες. "Είδαμε τις αναφορές στον τύπο αλλά δεν είχαμε καμία σχετική επιβεβαίωση" παραδέχτηκε.

Ο Πάτρικ Κόκμπερν, του περιοδικού "Counterpunch", αναφέρεται σε έναν ακόμη μύθο που είχε σκοπό να εμπεδώσει την αντίληψη ότι ο Καντάφι βρισκόταν σε ολοκληρωτικό πόλεμο με τον λαό της Λιβύης. Το ρουλεμάν της παραπληροφόρησης ξεκίνησε και πάλι από το Αλ Τζαζίρα του Κατάρ και η "είδηση" υιοθετήθηκε αμέσως από τον αμερικανικό και βρετανικό Τύπο. Σύμφωνα με αυτήν, οι δυνάμεις που παρέμεναν πιστές στον Καντάφι ήταν κατά κύριο λόγο μαύροι μισθοφόροι από την υποσαχάρια Αφρική.

Για να επιβεβαιώσουν την πληροφορία, οι αντικαθεστωτικοί παρουσίασαν στα ΜΜΕ μαύρους αιχμαλώτους που υποτίθεται ότι πολεμούσαν με τις δυνάμεις του Καντάφι. Τελικά όμως, η Διεθνής Αμνηστία αποκάλυψε ότι οι "αιχμάλωτοι πολέμου" ήταν στην πραγματικότητα μετανάστες από το Μάλι, το Τσαντ και τη Δυτική Αφρική. Για μία ακόμη φορά ωστόσο, η διάψευση της είδησης πνίγηκε μέσα στον θόρυβο της ίδιας της "είδησης" και στο μεταξύ οι μαύροι μετανάστες στη Λιβύη είχαν γίνει στόχος ενός ανελέητου πογκρόμ.

Θα μπορούσε κανείς στην περίπτωση αυτή να μιλήσει για γενοκτονία, αφού, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ο όρος χρησιμοποιείται για κάθε συστηματική δίωξη σε βάρος "μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας". Σύμφωνα όμως με την κυρίαρχη ρητορική, γενοκτονία μπορούσε να χαρακτηριστεί μόνο η βία του καθεστώτος Καντάφι. Στις 21 Φεβρουαρίου, μια μέρα πριν αποσκιρτίσει ο Λίβυος απεσταλμένος στον ΟΗΕ, Ιμπραχίμ Νταμπάσι, προειδοποίησε για μια επικείμενη "πραγματική γενοκτονία".

Αμέσως μετά την έναρξη των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών, ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα προσπάθησε να αποδείξει στην κοινή γνώμη της χώρας πόσο αναγκαία ήταν η επέμβαση στη Βόρεια Αφρική. Έπρεπε να αποτραπεί μια ακόμη γενοκτονία στα πρότυπα της Ρουάντα. "Αν περιμέναμε μία ακόμη ημέρα, η Βεγγάζη θα γινόταν ο τόπος μιας σφαγής που θα αντηχούσε σε ολόκληρη την περιοχή και θα κηλίδωνε τη συνείδηση του κόσμου" τόνισε.

Σταθερός πολέμιος εδώ και χρόνια των "ανθρωπιστικών επεμβάσεων", ο Αμερικανός πανεπιστημιακός και συγγραφέας Άλαν Κούπερμαν επιχειρηματολόγησε κατά της συγκεκριμένης απόφασης στην "Boston Globe". Επικαλούμενος στοιχεία της Human Rights Watch, υποστήριξε ότι οι δυνάμεις του Καντάφι πολεμούσαν τους αντάρτες και δεν έσφαζαν αδιακρίτως αμάχους. Στην πολύπαθη Μισράτα των 400.000 κατοίκων, τα θύματα δεν ξεπερνούσαν τα 257. Και μόλις το 3% των τραυματιών ήταν γυναίκες.

"Η επέμβαση δεν απέτρεψε τη γενοκτονία, καθώς καμία παρόμοια αιματοχυσία δεν βρισκόταν σε εξέλιξη. Αντιθέτως, με το να ενθαρρύνει την εξέγερση, η αμερικανική επέμβαση παρέτεινε τον εμφύλιο πόλεμο και τα δεινά των αθώων" σημείωσε προσθέτοντας πως η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο Καντάφι δεν σχεδίαζε "γενοκτονία" στη Βεγγάζη είναι το γεγονός ότι οι δυνάμεις του δεν έκαναν κάτι παρόμοιο στις υπόλοιπες πόλεις που είχαν ανακαταλάβει από τους αντάρτες.

Όμως το άρθρο του το διάβασαν μερικές χιλιάδες όταν η "είδηση" για το συσσίτιο με βιάγκρα μεταδόθηκε σε εκατομμύρια. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, επομένως καθώς τα επιχειρήματα, οι αποδείξεις και τελικά η ίδια η αλήθεια χάνουν συστηματικά τη μάχη όταν αναμετριούνται με τον βομβαρδισμό της παραπληροφόρησης. Και έπειτα αρχίζουν να πέφτουν οι πραγματικές βόμβες.

Διαβάστε περισσότερα...

Μπα, συμβαίνουν τέτοια πράγματα;

Οι αμερικανικές και βρετανικές μυστικές υπηρεσίες συνεργάζονταν στενά με το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι, αποκαλύπτουν αμερικανικές και βρετανικές εφημερίδες. Μάλιστα, τα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι η CIA είχε φθάσει μέχρι του σημείου να συλλαμβάνει και να παραδίδει (από το 2002 έως το 2004) κρατούμενους στο λιβυκό καθεστώς για ανακρίσεις.Η βρετανική εφημερίδα The Independent και η αμερικανική Wall Street Journal απέκτησαν πρόσβαση σε αρχεία που ανακαλύφθηκαν σε ένα κτίριο των λιβυκών μυστικών υπηρεσιών στην Τρίπολη από την οργάνωση για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Human Rights Watch (ΗΡW).

Επί προεδρίας Τζορτζ Μπους του νεότερου στις Ηνωμένες Πολιτείες, η CIA παρέδωσε φερόμενους ως τρομοκράτες στο καθεστώς του συνταγματάρχη Καντάφι προτείνοντας τις ερωτήσεις που οι Λίβυοι έπρεπε να τους θέσουν, γράφει η Wall Street Journal, επικαλούμενη έγγραφα που βρέθηκαν στην έδρα της λιβυκής υπηρεσίας εξωτερικής ασφάλειας.

Το 2004, η CIA εγκατέστησε μάλιστα «μόνιμη παρουσία» στη Λιβύη, σύμφωνα με σημείωμα ενός υψηλόβαθμου αξιωματούχου των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, του Στίβεν Καπς, που απευθυνόταν στον τότε επικεφαλής των λιβυκών μυστικών υπηρεσιών Μούσα Κούσα.

Υποδηλώνοντας στενές σχέσεις ανάμεσα στις δύο υπηρεσίες, το σημείωμα ξεκινά με την προσφώνηση «Αγαπητέ Μούσα» και υπογράφεται από τον «Στιβ», αναφέρει η Wall Street Journal.

Αμερικανός αξιωματούχος τον οποίο επικαλείται η εφημερίδα υπενθύμισε πως εκείνη την εποχή η Λιβύη προσπαθούσε να σπάσει τη διπλωματική απομόνωσή της απέναντι στη Δύση.

«Το 2004, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν καταφέρει να πείσουν την κυβέρνηση της Λιβύης να αποκηρύξει το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων της και να βοηθήσει να συλληφθούν οι τρομοκράτες που είχαν στόχο τους Αμερικανούς» σύμφωνα με τον αξιωματούχο που μίλησε υπό καθεστώς ανωνυμίας.

Από την πλευρά της, η εφημερίδα The Independent δημοσιεύει παρόμοιες πληροφορίες και δείχνει τις σχέσεις ανάμεσα στις λιβυκές και τις βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών την ίδια εποχή.

Επικαλείται ένα αμερικανικό έγγραφο διαβαθμισμένο ως «απόρρητο», το οποίο ανακοινώνει ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες ήταν σε θέση να παραδώσουν στους Λίβυους έναν άνδρα, τον Σεΐχ Μούσα, ο οποίος παρουσιαζόταν ως μέλος μιας οργάνωσης που συνδεόταν με την Αλ Κάιντα.

Μυστικές αμερικανικές πτήσεις μετέφεραν δεκάδες υπόπτους για τρομοκρατία σε ολόκληρο τον κόσμο έπειτα από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2011, προκειμένου να ανακριθούν σε τρίτες χώρες.

Σύμφωνα με τον Independent, η βρετανική κυβέρνηση κοινοποίησε εκείνη την εποχή πληροφορίες για εξόριστους αντιφρονούντες στο καθεστώς Καντάφι. Σε μια επιστολή με ημερομηνία 16 Απριλίου 2004, η ΜΙ6 ενημερώνει τις λιβυκές μυστικές υπηρεσίες ότι ένας Λίβυος μαχητής έχει αφεθεί ελεύθερος στη Βρετανία.

Πολλά έγγραφα αφορούν την επίσκεψη, στην οποία είχε δοθεί μεγάλη δημοσιότητα, του Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ στην Τρίπολη το 2004, δείχνοντας πως είναι ο Τόνι Μπλερ ο οποίος επέμεινε για να τον δεχθεί ο Καντάφι στο αντίσκηνό του, καθώς ένα σημείωμα αναφέρει ότι ακόμη και «οι δημοσιογράφοι θα το λατρέψουν».

Σύμφωνα με τα σημειώματα που ανακαλύφθηκαν στην Τρίπολη, οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες βοήθησαν επίσης να συνταχθεί η ομιλία του Καντάφι με την οποία ανακοίνωνε ότι αποκηρύττει τα όπλα μαζικής καταστροφής.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, τα αρχεία περιλαμβάνουν τις επιστολές και τα φαξ που απευθύνονται στον Μούσα Κούσα, που φέρουν τις υπομνήσεις «Χαιρετίσματα στη MΙ6» (οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες) ή ακόμη και μια ευχετήρια κάρτα για τα Χριστούγεννα ενός Βρετανού πράκτορα που υπογράφει «ο φίλος σας».

Ο Μούσα Κούσα, επικεφαλής των λιβυκών υπηρεσιών πληροφοριών από το 1994 έως το 2009, στη συνέχεια υπουργός Εξωτερικών, αυτομόλησε στο Λονδίνο στις 30 Μαρτίου και στη συνέχεια αναχώρησε ελεύθερος για το Κατάρ.

Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Ουίλιαμ Χέιγκ, αρνήθηκε να σχολιάσει τις πληροφορίες, λέγοντας ότι «ανάγονται στην εποχή της προηγούμενης κυβέρνησης» (του Τόνι Μπλερ).

«Δεν μπορώ να κάνω κανένα σχόλιο για τα θέματα που αφορούν μυστικές υπηρεσίες» δήλωσε στο Sky News.

* Από εδώ

Διαβάστε περισσότερα...

Κούβα: Το «θαύμα» της βιοτεχνολογίας

Με σπουδές παραδοσιακής ιατρικής στην Κίνα και το Βιετνάμ, οστεοπαθητικής στη Γαλλία, εκπαίδευση στην Ισπανία και την Ιταλία, εντατικολόγος στις κλινικές του πολέμου στην Αγκόλα, με εμπειρία σε τρεις αμερικανικές χώρες, ο Πράντο διευθύνει μια ερευνητική ομάδα, στην αιχμή της κουβανικής ιατρικής έρευνας.

Περιγράφει τον εαυτό του ως “στρατιώτη της επανάστασης” και αντιπροσωπεύει ένα μάλλον πολύ δυσεύρετο είδος «πολύπλευρου» γιατρού

.

Μοιάζει να ξέρει καλά τις παραδοσιακές τεχνικές, τα σημάδια και τα “μαντζούνια”, που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για να κάνουν διάγνωση και θεραπεία, πολύ πριν εμφανισθεί η “βιομηχανική”, “χημική”, “πυρηνική” ιατρική των ημερών μας.

Αλλά χρησιμοποιεί ταυτόχρονα την πιο αναπτυγμένη «γλώσσα» της βιοχημείας για να περιγράψει το πως αλλαγές στο χημικό περιβάλλον του εσωτερικού των κυττάρων, αλλάζουν τον τρόπο που αυτά “διαβάζουν” τις «πληροφορίες», τα «σήματα» που δέχονται απέξω, μετατρεπόμενα έτσι π.χ. από φυσιολογικά σε καρκινικά.

‘Όταν σηκώσουν τα χέρια ψηλά, οι «κλασσικοί» ογκολόγοι του στέλνουν τα περιστατικά τους, μήπως αυτός καταφέρει κάτι. Εξηγεί ότι διαφωνεί με τις πολύ μεγάλες δόσεις χημειοθεραπείας και ότι η λύση που προφέρουν τέτοιες μέθοδοι είναι μόνο προσωρινή, όσο δεν επεμβαίνει κανείς να αλλάξει το περιβάλλον που ευνοεί την ανάπτυξη καρκίνου.

Σε συναρπάζει με τις άψογα διατυπωμένες, στη γλώσσα της πιο προχωρημένης δυτικής επιστήμης, ερμηνείες διαφόρων παραδοσιακών διαγνωστικών μεθόδων, όπως η μεταβολή της αγωγιμότητας του νερού που αγγίζει ένας ασθενής.

Συνδυάζει την ευρύτητα των γνώσεών του, με ένα στέρεο υπόβαθρο γνώσης της ιστορίας της ιατρικής, τελείως ασυνήθιστο στην εποχή μας, που μερικοί περιγράφουν ως εποχή «τελείως εξειδικευμένων ηλιθίων», με πανεπιστήμια που εκπαιδεύουν ψυχολόγους, που δεν έχουν διαβάσει Φρόιντ, οικονομολόγους που δεν ξέρουν Γκάλμπρεϊθ, για να μη μιλήσουμε για Μαρξ ή Σμιθ και Ρικάρντο κ.ο.κ.

Και, κυρίως, μια ιδιαίτερη φιλοσοφική προσέγγιση, που δεν επιδιώκει να πάει «κόντρα» στις οργανικές ή ψυχολογικές, όσο ευσταθεί η διάκριση, τάσεις ενός ατόμου, αλλά να τις χρησιμοποιήσει για ένα θεραπευτικό σκοπό.

Για την ομάδα του Πράντο, μπορεί η κλασική ιατρική να ορκίζεται στον Ιπποκράτη, έχει όμως τελείως ξεφύγει από τις διδαχές του.

Περήφανος, ο Πράντο με ξεναγεί σε μια φάρμα με την οποία συνεργάζεται στην περιοχή του Ματάνζας. Το πρότυπο αυτό αγρόκτημα-συνεταιρισμός, ένα από τα τέσσερα ή πέντε αυτού του τύπου στην περιοχή, καλλιεργεί κυρίως φαρμακευτικά φυτά, που χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της κουβανικής ιατρικής.

Παράγει το ίδιο όλα τα τρόφιμα και την ενέργεια που καταναλώνει, χρησιμοποιεί κόπρανα αγελάδων για να παράγει αέριο και ανεμογεννήτριες για την παραγωγή ηλεκτρικού και δεν χρησιμοποιεί χημικά μέσα στις καλλιέργειες.

Συμπληρώνεται με έναν κήπο προϊστορικών πτηνών, προς προστασία όσων ειδών απομένουν στο νησί και ένα εργαστήριο κεραμικής, που τροφοδοτεί με κεραμικά είδη τα τουριστικά κέντρα του νησιού.

Ένας νεαρός κροκόδειλος συμπληρώνει την εικόνα, αλλά μεγαλώνει γρήγορα και ήδη ξέφυγε μια φορά από τη λεκάνη που τον έχουν, γεγονός που αρχίζει να ανησυχεί τους κατοίκους.

Η κοινωνική διάσταση της ιατρικής δεν τους έχει ξεφύγει και είναι στο Ματάνζας που οργανώνεται, μια φορά το χρόνο, μια «πορεία» που έχει σκοπό να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία και να την εκπαιδεύσει στους τρόπους βοήθειας στους ηλικιωμένους, τους άρρωστους, τους ανήμπορους, αλλά και στους ίδιους για να διευκολύνουν τον εαυτό τους.

Την πρώτη εισαγωγή παραδοσιακών, φαρμακευτικών φυτών στο νησί την έκανε ο Τσε Γκεβάρα, γιατρός, άλλωστε ο ίδιος και έκτοτε, η παραδοσιακή ιατρική είχε την ιδιαίτερη υποστήριξη του κουβανικού στρατού, που καλούνταν να σχεδιάσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες και με υποτυπώδη μέσα την άμυνα της χώρας έναντι ενός πολύ ισχυρότερου αντιπάλου.

Ο τομέας της «παραδοσιακής», «οικολογικής», ή όπως αλλιώς θέλετε να την ονομάσετε, ιατρικής είχε και έχει, λέγεται, και την προσωπική υποστήριξη του Φιντέλ, ενός ανθρώπου που, όπως μαρτυρούν και τα τωρινά κείμενά του (ο ιστορικός ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης παραμένει πολυγραφότατος μετά την εγκατάλειψη των επίσημων αξιωμάτων του), έχει μια τελείως σπάνια παγκοσμίως, για πολιτικό, επίγνωση της σοβαρότητας των οικολογικών προκλήσεων, που απειλούν με αφανισμό την ανθρωπότητα, εντός ίσως του τρέχοντος αιώνα. Και χρειάζεται αυτή τη στήριξη.

Στη Δύση, τα οργανωμένα, τεράστια συμφέροντα μιας φούχτας μεγάλων πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών, αλλά και η έμφαση στην παραγωγικότητα της εργασίας, έχουν συχνά ενοχοποιηθεί για τη μονομερή κατεύθυνση που τείνει να πάρει η σύγχρονη ιατρική, βασισμένη κυρίως στη μαζική χρήση χημικών ουσιών χωρίς εξατομίκευση και με πρακτική άγνοια των μακροχρόνιων συνεπειών στην υγεία, ιατρικής που αποσκοπεί στη θεραπεία συμπτωμάτων παρά αιτίων και στηρίζεται στην ταχεία καταστολή τους, παρά στην πρόληψη των ασθενειών.

Και στην Κούβα όμως, παρόλο που δεν υπάρχουν αυτά τα συμφέροντα, έχει πάλι σχηματισθεί ένα ισχυρό ιατρικό “κατεστημένο” που υπερασπίζεται λυσσαλέα την κλασική ιατρική, τείνοντας να εξοβελίσει κάθε άλλη προσέγγιση, που θα είχε ασφαλώς πολύ μεγάλες δυσκολίες να αναπτυχθεί, χωρίς την υποστήριξη του Πολιτικού Γραφείου και των Ενόπλων Δυνάμεων. Ουδέν κακόν, αμιγές καλού άλλωστε.

Οι δυσκολίες που προκάλεσε ο συνδυασμός σοβιετικής κατάρρευσης και αμερικανικού εμπάργκο, ακόμα και σε ιατρική τεχνολογία και φάρμακα, ανάγκασαν τους Κουβανούς να εξερευνήσουν και όλες τις άλλες μεθόδους και μέσα.

Τα σπουδαία κοινωνικά επιτεύγματα της Κούβας

Σήμερα, η Κούβα διαθέτει 70.000 γιατρούς, έναντι 50.000 που διαθέτει ολόκληρη η αφρικανική ήπειρος και εξάγει ιατρικές και βιοτεχνολογικές υπηρεσίες σε 65 χώρες, τις περισσότερες φτωχές, άλλοτε δωρεάν και άλλοτε με αντάλλαγμα, όπως στην περίπτωση της Βενεζουέλας, από την οποία παίρνει πετρέλαιο σε φτηνές τιμές, σε αντάλλαγμα των γιατρών που εξήγαγε και χάρη στους οποίους ο Τσάβες έχτισε το «ΕΣΥ» του.

Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η εκπαίδευση και η υποστήριξη στις τέχνες και επιστήμες που παρέχει η Κούβα στους πολίτες της δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη χώρα του τρίτου κόσμου και συγκρίνεται ευνοϊκά και με πολλές αναπτυγμένες χώρες. Αν και είναι γεγονός ότι παρουσιάστηκαν, τα τελευταία χρόνια ορισμένες ελλείψεις σε φάρμακα, που είναι δυσεύρετα χωρίς συνάλλαγμα.

Τρεις μεγάλοι τυφώνες έπληξαν τη χώρα, προκαλώντας της ζημιές που έφτασαν το 10% του ΑΕΠ τα τελευταία χρόνια. Ο ίδιος όμως τυφώνας προκάλεσε 1500 θύματα στην Αϊτή, 500 θύματα στις ΗΠΑ και κανένα θύμα στην Κούβα, μια απόδειξη της πρόνοιας του κουβανικού κράτους για τον πληθυσμό του, πρόνοια που, όπως τόσο οδυνηρά διαπίστωσαν οι κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης, ασφαλώς δεν λαμβάνει η γειτονική υπερδύναμη.

Αυτά είναι και τα μεγάλα επιχειρήματα του καθεστώτος. Είναι γεγονός από την άλλη ότι αυξάνεται π.χ. ο αριθμός των φτωχών που αγγίζει τώρα το 20% του αστικού πληθυσμού.

Και πάλι όμως, η Κούβα συγκρίνεται ευνοϊκά με όλες σχεδόν τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και μάλλον αυτή μοιάζει μια λογικότερη σύγκριση από τη σύγκριση με την Ελβετία. Εκεί, το ποσοστό των φτωχών φτάνει ενίοτε το 80%.

Δεν υπάρχει καμιά σχέση ανάμεσα σε μια Κούβα, όπου η εγκληματικότητα παραμένει ελάχιστη και τις απέραντες φαβέλλες όπου ζουν εκατομμύρια Βραζιλιάνοι ή Μεξικάνοι, στο έλεος κυριολεκτικά των συμμοριών που κάνουν τον νόμο, ή το Καράκας, όπου κάθε νυχτερινή έξοδος συνιστά επικίνδυνη πολεμική επιχείρηση.

Και, παρά την παρατηρούμενη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, δεν υπάρχει η άβυσσος που εύκολα διαπιστώνει κανείς στις πρωτεύουσες όλων σχεδόν των λατινοαμερικανικών χωρών, ανάμεσα σε μια υπερπλούσια ολιγαρχία, που ζει σε περιφραγμένα υπερπολυτελή φρούρια-παραρτήματα του Μαϊάμι και τεράστιες πάμφτωχες μάζες χωρίς τα στοιχειώδη.

Όσο όμως σημαντικά και αν θεωρηθούν, τα κοινωνικά επιτεύγματα της Κούβας παραμένουν τρωτά και στην εξέλιξη της οικονομικής συγκυρίας και στις πολιτικές συνέπειες των μεταρρυθμιστικών πολιτικών που εισάγει το καθεστώς. Το νησί εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες όπως ο τουρισμός και ο Τσάβες, η ασθένεια του οποίου μοιάζει να άνοιξε ένα κεφάλαιο αβεβαιότητας στη μελλοντική εξέλιξη της Βενεζουέλας.

Η μείωση της μηνιαίας μερίδας επιδοτούμενων τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης και η απόλυση-ταμπού εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων για το κράτος προκαλούν επίσης δύσκολα διαχειρίσιμα σοκ.

Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...