Ενας φριχτός θάνατος για μια λεύτερη ζωή

«Ο κάτωθι υπογεγραμμένος ιατροδικαστής Πέτρος Τζαφέρης, μεταβάς σήμερον την 26ην Ιουλίου 1944 εις το ενταύθα νεκροτομείον, ενήργησα λεπτομερή αυτοψίαν και νεκροψίαν επί του πτώματος αγνώστου γυναικός ετών 39 περίπου.

Πληροφορίαι: Μετεφέρθη διά του υπ' αριθμ. 375 εγγράφου του Σταθμού Α` Βοηθειών, παραληφθείσα εκ του ξενοδοχείου "Κρυστάλ".

Νεκροψία: Το τριχωτόν της κεφαλής έχει αποκοπή ατέχνως και ανωμάλως διά μαχαιριδίου.

Κατά το πρόσθιον τμήμα της κόμης παρατηρείται φρύξις των τριχών. Από της ρινός και του στόματος φαίνεται

Διαβάστε περισσότερα...

Νόμος και ευθύνη για τους εκπαιδευτικούς

Δημοσιοποιήθηκαν ονόματα εκπαιδευτικών που απολύονται

1. Υπάρχει νόμος που να ορίζει ότι εκπαιδευτικοί τίθενται σε διαθεσιμότητα;
2. Υπάρχει νόμος που να ορίζει ότι δημοσιοποιούνται τα ονόματά τους;
3. Υπάρχει νόμος που να ορίζει ότι αυτά τα ονόματα πρέπει να σταλούν στην τρόικα, δηλαδή σε υπαλλήλους των... αφεντικών μας;

Φυσικά και όχι.
Η νύχτα των προγραφών των εκπαιδευτικών άρχισε μετά τις 9 το βράδυ της Παρασκευής 12 Ιουλίου 2013 (το γράφω για να μείνει).
Η νύχτα κατά την οποία η λίστα του Αρβανιτόπουλου ούτε κατά διάνοια έχει σχέση με τη λίστα του Σίντλερ.
Η νύχτα κατά την οποία 2.500 οικογένειες (άρα, το λιγότερο 7.500 άνθρωποι) κατανόησαν ότι η ψήφος στη συγκυβέρνηση με την ελπίδα να μείνουμε στο ευρώ, θα άγγιζε πρώτους, αυτούς ακριβώς που στήριξαν κοινωνικώς τη συγκυβέρνηση (βάσει αποτελεσμάτων εκλογών για το συνέδριο της ΟΛΜΕ και για ΔΣ διαφόρων ΕΛΜΕ. Φυσικά, πρόκειται για λογική ακροβασία το παραπάνω, αφού δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι ένας υπό απόλυση, ψήφισε ΔΑΚΕ πριν λίγες ημέρες. Οι πιθανότητες, όμως, είναι ισχυρές).

Κι όμως!
Το είχαν πει ότι θα γινόταν έτσι. Οσα ΘΑ ψηφιστούν (σιγά μην εμφανιστεί κανείς διαφωνών από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) ήταν απαιτήσεις της τρόικας και είχαν δημοσιοποιηθεί, όχι μόνο από τους ίδιους, αλλά και από την αντιπολίτευση. Δεν μπορεί κανείς να μην άκουσε τίποτε!
Κι όμως, δεν άκουσε!
Εκλεισαν οι πολλοί τα αφτιά τους στις Σειρήνες των αριστερών, κομμουνιστών και λοιπών, που θέλουν απλώς να φέρουν στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ… γενικώς.
Δεν μετείχαν σε συνελεύσεις, ψήφισαν ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ, δεν πήγαιναν σε πορείες, κατηγορούσαν τους άλλους δημοσίους υπαλλήλους που μπήκαν με μέσον κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.
Τώρα, ήρθε η ώρα της προσωπικής ευθύνης. Ηρθε η ώρα να αλλάξουν ρότα. Να φύγουν από το βυθιζόμενο καράβι της υποταγής σε πλαστά διλήμματα αφεντών της χώρας και υποτελών τους. Να δείξουν ότι η παράνομη απόφαση δεν πρέπει να υλοποιηθεί. Να πάνε από Δευτέρα στις συνελεύσεις. Να ακούσουν, να μιλήσουν, να αγανακτήσουν (και με τον εαυτό τους ορισμένοι). Να βρίσουν, να φωνάξουν, να τα ρίξουν όλα στο κακό κράτος, να επικαλεστούν ακόμη και τη… ΧΑ που θα δείρει τους κακούς πολιτικούς. Αλλά να πάνε. Και μετά, να πάνε και στην πορεία. Και να μείνουν έξω από τις Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας. Και να πάνε στην πορεία και την άλλη μέρα. Και να καλέσουν τους γονείς, τα αδέρφια, τους συναδέλφους τους, τους γείτονες.
Οι 2.500 άνεργοι εκπαιδευτικοί, εκτός από βαρύτατο χτύπημα στη διαδικασία μόρφωσης (την όποια, δεν το εξετάζουμε τώρα αυτό) είναι 2.500 λιγότεροι καταναλωτές, άρα νέα μειωμένα έσοδα για την κυβέρνηση του Μνημονίου. Αρα, νέοι φόροι για όλους. Ο φαύλος κύκλος της γελοιότητας των επιχειρημάτων («θα βγούμε στις αγορές το 2011…» θα συνεχιστεί.
Αλλά πρέπει να συνεχιστεί και ο δρόμος της μοναδικής επιλογής: αγώνας. Παλιά λέξη, κρύα. Γραφική και ανήκουσα στην «ξύλινη γλώσσα». Οσο ξύλινη, όμως, είναι αυτή η γλώσσα, άλλο τόσο ατσάλινη είναι η σπάθα των απολύσεων.
Ο Γιάννης, η Φανή, η Γεωργία, ο Δημήτρης, δεν θα ανήκουν πλέον στο εκπαιδευτικό δυναμικό της χώρας. Δεν θα έχουν καν το δικαίωμα να βρουν δουλειά (εκτός κι αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι θα βρουν!). Δεν θα μπορούν να πληρώσουν το δάνειο. Και αύριο, δεν θα μπορούν να ψωνίζουν Κυριακή απόγευμα από τα ανοιχτά εμπορικά…
Διότι η συνεχιζόμενη καταλήστευση της χώρας από ιμπεριαλιστικά κεφάλαια, δεν έχει τέλος.
Θα έχει, αν ένας άλλος νόμος επικρατήσει. Αυτός του αγώνα.
Ξύλινο, ε; Πόσο πραγματικό όμως!

Διαβάστε περισσότερα...

Η γραβάτα

Μόλις είχα φύγει από την εκκλησία, από την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, με το αντίδωρο ακόμη στο χέρι. Ηταν πολύ νόστιμο, γιατί ο παπα-Νικόλας φρόντισε να μου δώσει από το ζυμωτό, που ξέρει πόσο μου αρέσει. Ολο το πρωί, βέβαια, με ενοχλούσε λίγο η γράβατα, γιατί δεν την είχα δέσει καλά (α, είμαι παραδοσιακός εγώ, δεν αγοράζω από εκείνες με τον έτοιμο κόμπο). Ετσι, κατεβαίνοντας τα σκαλιά της περίκαλλης εκκλησίας μας (μεγάλη η Χάρη του Αγίου Βαλαντίου του θαυματουργού), σκέφτηκα το πιο απλό: να αξιοποιήσω τον χρόνο που είχα μέχρι να πάω στην καθιερωμένη τσιπουροποσία με τα παιδιά. Ετσι λέμε πάντα: τα παιδιά. Κι ας φτάσαμε ήδη τα 66.
Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογώ, πήγα. Ψωνίζω από συγκεκριμένο μαγαζί, σαράντα χρόνια τώρα. Θυμάμαι, ήταν σε ένα στενάκι δίπλα από την πλατεία, αλλά με τον καιρό, τα κατάφερε και άνοιξε ένα μεγαλύτερο, ακριβώς πάνω στην πλατεία. Εμαθα ότι πάντρεψε και την κόρη του, με τον γιο ενός γιατρού. Καλά παιδιά. Και έχουν και περιουσία. Αφού πηραν σπίτι και στη θάλασσα.
Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογώ, πήγα στον Γιώργη. Ε, Γιώργη τον λέμε πια, τόσα χρόνια, γνωριστήκαμε. Κανα δυο φορές, μου έστειλε και κάρτα στη γιορτή μου, ενώ κάποια Χριστούγεννα, μου είχε στείλει και ένα κρασί, με ετικέτα προσφοράς: δύο γραβάτες στην τιμή της μίας. Ηξερε τι έκανε, καλός έμπορος. Γιατί εγώ, τις αγαπάω τις γραβάες. Τριάντα επτά έχω. Να τις ξεχωρίζω. Διότι, πώς να το κάνουμε; Δεν μπορείς να πας σε κάθε γάμο με ην ίδια γραβάτα. Ούτε στην εκκλησία- ειδικά εκεί! - κάθε Κυριακή με το ίδιο χρώμα. Αλλάζοντας κοστούμι, αλλάζεις και τη γραβάτα. Απλά πράγματα.
Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογώ, μπαίνω στο μαγαζί.
- Γεια σου Γιώργη
- Γεια σου και σένα. Χρόνια Πολλά (Κυριακή της Ορθοδοξίας γαρ. Και ήξερε ο Γιώργης να με κάνει να αισθάνομαι άνετα)
- Μια γραβάτα θέλω
- Μα, εμείς τι είμαστε εδώ; Να μην σε εξυπηρετήσουμε; Να μη δώσουμε στον καλύτερο πελάτη μας, την καλύτερη γραβάτα, στην καλύτερη τιμή;
- Εντάξει Γιώργη, άσε τις γαλιφιές, μια απλή θέλω. Εχουμε τα τσίπουρα μετά και δεν θέλω να με σφίγγει, ούτε να κάνω εντύπωση. Και σε ποιον να κάνω εντύπωση; Μήπως θα γυρίσει εμένα να με κοιτάξει καμία;
- Μα, μη λες τέτοια! Νεότατος είσαι!
- Εεε, άστα αυτά, πέρασε εμένα ο καιρός μου...
- Καλά, εντάξει, δεν σε τσιγκλάω. Για πες, τι χρώμα θες;
- Μια μαύρη, μια κλασική.
- Σούλαααααα. Σούλαααααα


(Πω πω μια Σούλα!!!! Ντροπή! Είναι και Κυριακή της Ορθοδοξίας!)
Αυτή τη Σούλα, πρώτη φορά την έβλεπα. Αφράτη, τσαχπίνα και ευγενική
- Καλημέρα σας, πώς είμαστε σήμερα;
- Καλημέρα σας. Μια χαρά. Χρόνια πολλά
- Είναι καμιά γιορτή και δεν το ξέρω;
- Κυριακή της Ορθοδοξίας!!! Δεν το θυμάστε;
- Από πού να το θυμάμαι;
- Από την εκκλησία και τα θρησκευτικά και την παράδοσή μας.
- Δεν πάω εκκλησία!
- Α, με συγχωρείτε, ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος για τα μεγάλα και τα ωραία.
- Δηλαδή;
- Η πίστη σώζει
- Ποιον;
- Ολους μας!!!
- Από τι;
- Μα, από την αμαρτία!
- Δεν υπάρχει αμαρτία, υπάρχει καλό και κακό
- Μα, τι λέτε τώρα! Τόσοι Αγιοι Πατέρες, η Εκκλησία μας, η παράδοσή μας, το βεβαιώνουν!
- Ποιο;
- Οτι υπάρχει αμαρτία!
- Πού;
- Παντού!
- Εγώ, τώρα που δουλεύω εδώ, Κυριακή πρωί, με το παιδί στη μάνα μου, χωρισμένη, με 320 ευρώ χωρίς ασφάλιση, αμαρτάνω;
- ...............
- Κι αν δεν αμαρτάνω εγώ, αμαρτάνει το αφεντικό μου;
- Εεε, όχι δεν αμαρτάνει
- Γιατί; Αφού είναι Κυριακή, μέρα του Θεού, που θα λέγατε κι εσείς
(Γάτα η Σούλα)
- Δεν ξέρω, αλλά το λέει ο νόμος
- Ποιος νόμος;
- Αυτός της κυβέρνησης
- Οτι;
- Οτι μπορούν να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά τις Κυριακές
- 320 ευρώ, χωρίς ασφάλιση...
- Ναι, εντάξει, καταλαβαίνω
- Οχι, δεν καταλαβαίνετε!!! ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ! Ηρθα εδώ για να έχω μια δουλειά, μπας και μπαλώσω καμιά τρύπα. Με απέλυσαν από το εργοστάσιο των ζυμαρικών, γιατί ο τύπος πήγε τα πάντα στη Βουλγαρία, για να κερδίζει περισσότερα. Αλλά τη βίλα την έφτιαξε
- Με τη δουλειά του!
- Εγώ δούλευα. Αυτός έδινε εντολές
- Αυτός είναι εργοστασιάρχης
- Με τη δική μου πλάτη και τα δικά μου χέρια. Για δείτε εδώ το πόδι μου. Οχι, δείτε, σας παρακαλώ. Εδώ, κάτω από το γόνατο
- Σας παρακαλώ, είναι Κυριακή...
- ΔΕΙΤΕ!
Είδα. Ενα βαθούλωμα
- Πώς το πάθατε;
- Οταν κουβαλούσα κάτι κουτιά για τη συσκευασία, παραπάτησα, γλίστρησα, έπεσα πάνω σε έναν μοχλό της μηχανής διαλογής και μου τρύπησε το πόδι
- Λυπάμαι...
- Εγώ να δείτε!
Μεσολαβούν είκοσι δευτερόλεπτα αμηχανίας, από αυτά που δεν θέλεις να ζεις, ακριβώς γιατί σου δείχνουν ότι δεν ζεις.
- Σούλα, δεν εξυπηρετείς τον κύριο;
- Τον εξυπηρετώ
- Αργείς
- Δουλεύω
- Αργείς
- Δεν αργώ!
- Μη μου σηκώνεις εμένα τη φωνή!
- Εγώ: Γιώργη, μη φωνάζεις στο κορίτσι
- Ασε με σε παρακαλώ!Είκοσι μέρες εδώ, όλο απαιτήσεις. Θέλει, λέει, ασφάλιση! Τι ασφάλιση κορίτσι μου; Εδώ δεν έχουμε να πληρώσουμε το ρεύμα, μου θες και ασφάλιση;
- Να κλείνατε τα μαγαζιά όταν σας καλούσε ο Σύλλογος
- Δεν γίνεται. Και δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω. Εξάλλου, αν δεν ανοίξω μια μέρα, θα μου φάει τη δουλειά το νέο mall.
- Την έχεις χάσει ήδη τη δουλειά. Γι' αυτό μου δίνεις 320 ευρώ
- Σούλα!!
- Τι; Ψέματα λέω;
- Δεν λες κι ευχαριστώ, που έχεις ένα κομμάτι ψωμί! Εμ βέβαια, έτσι είστε εσείς οι νέοι: μπαίνετε σε ένα μαγαζί και θέλετε να μας κάνετε πλύση εγκεφάλου. Μπορεί να είσαι και αριστερή!
- Πλύση εγκεφάλου, σας κάνει όποιος λέει ότι, αν ανοίξετε Κυριακή, θα βγάλετε κι άλλα λεφτά. Οτι θα προσλάβετε κόσμο. Οτι θα πέσουν οι τιμές. Οτι θα έρθει η ανάπτυξη.
- Σούλα! Πρόσεξε τι λες!
- Γιατί; Θα με απολύσεις;
- Μπορεί
- Ε, διώξε με, να πάρω ταμείο ανεργίας κι εγώ
- Σούλα!
- Αει παράτα μας
..........................................................
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα, πόσο θόρυβο κάνει η πόρτα του μαγαζιού του Γιώργη. Νόμιζα ότι, επειδή είναι από τις ασφαλείας, θα έκλεινε σιγά σιγά. Ούτε ήθελα να φύγει έτσι η Σούλα. Κρίμα. Αλλά και πάλι, γιατί εκνευρίστηκε; Καλά τα λέει ο Γιώργης. Δουλειά είχε. Λίγα λεφτουδάκια, δεν λέω, αλλά κάτι ειναι κι αυτό. Με τον καιρό, όλα θα πήγαιναν καλύτερα. Αισιοδοξία χρειαζόταν. Και πίστη στον Θεό. Ολα τα άλλα, θα έρχονταν.

* Αφορμή στάθηκε το εξής δημοσίευμα

** Ο Αγιος Βαλάντιος είναι δανεισμένο από το θεατρικό του Δημ. Ψαθά, "Εταιρεία Θαυμάτων"

Διαβάστε περισσότερα...

"Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι"

Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι
είσαστε χαμένοι.
Φίλος σας είναι η αλλαγή
η αντίφαση είναι σύμμαχός σας.
Από το Τίποτα
πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί
πρέπει να γίνουνε τίποτα.
Αυτό που έχετε, απαρνηθείτε το και πάρτε
αυτό που σας αρνιούνται.

Μπέρτολτ Μπρεχτ 1936
* Η φωτό είναι από το ZooProject στην Τυνησία το 2011

Ο Μπρεχτ, για άλλη μια φορά, με λίγες λέξεις, καρφωμένες, επιλεγμένες και εύστοχα κατανεμημένες, προείπε το διαχρονικό μήνυμα του Σαββοπούλειου στίχου: Ηρθε ο καιρός να αποφαίσεις, με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις Διαβάστε περισσότερα...

Μέχρι την παρέλαση

Στο ποδόσφαιρο, ένα βασικό στοίχημα και ορόσημο για τους νέους προπονητές - συνήθως τους αμφιλεγόμενους - είναι η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Είναι η περίοδος κατά την οποία οι προπονητές, με βάση την πίεση προέδρων, "ειδικών", οπαδών, φιλάθλων, ποδοσφαιριστών και δημοσιογράφων (εντάξει, ορισμένων, όχι όλων εκ των παραπάνω), αποφασίζουν ότι τα αποτελέσματα της ομάδας "δεν είναι αυτά που πρέπει". Οπότε, φταίει ο προπονητής, ο οποίος απολύεται με συνοπτικές διαδικασίες.
Στη χώρα μας, η νέα δικομματική κυβέρνηση ήδη έχει χάσει τον αέρα της φρέσκιας, της ανανεωτικής προσπάθειας, της αλλαγής. Ηδη, βαδίζει σε έναν μονόδρομο που έχει χαράξει η αστική τάξη της χώρας (όπως και όσο υφίσταται) και επιβάλλει όσα μέτρα τής επιβάλλουν. Οι απολύσεις των διαφόρων ειδικοτήτων δημοσίων υπαλλήλων αποτελούν την αιχμή του δόρατος των μέτρων που για άλλη μια φορά λαμβάνονται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος στη Βουλή, για να δοθεί στη χώρα ένα τμήμα μιας κουτσουρεμένης δόσης, για να πληρωθούν τόκοι και χρεωλύσια ενός χρέους που δημιούργησαν όσοι δήθεν το πολεμούν.

Οι απολύσεις έχουν τον χαρακτήρα της Ιφιγένειας: όσοι απολυθούν, θυσία σε μια άκρως αμφισβητούμενη νεο-φιλελεύθερη πολιτική που έχει ιστορικά αποτύχει, σε όποιες χώρες έχει εφαρμοστεί, θα είναι οι καημένοι που θα δώσουν στους άλλους, στους μη απολυμένους, περιθώριο για να βγουν από την κρίση.
Οι επονομαζόμενες διαρθρωτικές αλλαγές θα συνεχιστούν, μέχρις ότου η επέλαση των ιδιωτών αφαιμάξει πολλά από τα δημόσια αγαθά. Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, η παράδοση της αγοράς σε πολυεθνικές, ακολουθούν.
Αλλά, την ίδια ώρα, το χρέος δεν μειώνεται! Πώς γίνεται αυτό; Αφού οι θυσίες "πρέπει να πιάσουν τόπο". Αφού οι θυσίες "πιάνυν τόπο". Αφού η Ελλάδα βαδίζει "σε τροχιά ανάπτυξης.
Μήπως φταίει το σαθρό σύστημα της καπιταλιστικής κρίσης; Μήπως φταίει η ψεύτικη υπόσχεση για τη μείωση του χρέους; Μήπως φταίει η μη ορθολογική διαδικασία αποπληρωμής, που σε ένα κανονικό καπιταλιστικό κράτος, θα γινόταν... κανονικά; Μήπως φταίει ακριβώς όλο το σύστημα; Πώς γίνεται να παίρνεις δάνειο για να πληρώσεις δανεικά, αλλά αυτά να μη μειώνονται; Απλή λογική: ο δανειστής σου, δεν θέλει ποτέ να σε χάσει από πελάτη. Ετσι, εφευρίσκει τρόπους να αυξάνει το χρέος σου.
Επομένως;
Επομένως, δεν υπάρχει σωτηρία. Δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθεί, ή έστω να μειωθεί, το χρέος. Σε μια καπιταλιστική χώρα, της εξάρτησης και της υποταγής, είναι αδύνατον να αφεθεί ελεύθερος τέτοιος καλός πελάτης. Που, όχι μόνο πληρώνει, όχι μόνο εξυπηρετεί δικές σου εταιρίες (πετρέλαια π.χ.), αλλά αγοράζει και όπλα από σένα... αυξάνοντας το χρέος!
Ετσι κάπως, φτάνουν οι ομάδες στην παρέλαση. Διαλυμένες, χωρίς καλά αποτελέσματα, χωρίς ηθικό, χωρίς ελπίδα, με τον υποβιβασμό να φαντάζει πιθανότητα. Κι επειδή η Ελλάδα έχει ήδη υποβιβαστεί, υπάρχουν άλλες λύσεις: η απόλυση των προπονητών.
Διαβάστε περισσότερα...

Όταν

Όταν
Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό
όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο
όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια
όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα
όταν ακούω σένα να μιλάς εγώ πάντα σωπαίνω.
Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου
ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια
λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια για μια ζωή με τάξη
όταν ακούω να γελούν
όταν ακούω πάλι να μιλούν εγώ πάντα σωπαίνω.
Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή
θ' ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράχτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θ' ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.

Πάλι σας δίνω όραμα.


Μιχάλης Κατσαρός
κατά Σαδδουκκαίων

Διαβάστε περισσότερα...

Κλικ... στη ζωή της πόλης

Πόσες φορές λέμε «να είχα μια φωτογραφική μηχανή τώρα…», όταν βλέπουμε κάτι αξιοπρόσεκτο, αξιοπερίεργο, ρομαντικό, βίαιο, σημαντικό, ειδησεογραφικό, «ζωγραφικό», όμορφο, άσχημο, αξιομνημόνευτο; Αλλά, συνήθως, δεν έχουμε μαζί μας τη φωτογραφική μηχανή;
Αυτή τη σκέψη «εκμεταλλεύτηκαν» οι της Φωτογραφικής Ομάδας Τρικάλων και την «προώθησαν» στα νέα μέλη, τα οποία αποτύπωσαν με τον δικό τους φακό εικόνες με τον γενικό τίτλο «Η ζωή στην πόλη».
Περιτριγύριζαν, λοιπόν, τα νέα μέλη της Ομάδας,

τα Τρίκαλα και αποτύπωναν ό,τι ένιωθαν ότι θα ανταποκρινόταν στον σχεδιασμό της ομάδας, μετά και τα μαθήματα «αρχαρίων» που παρακολούθησαν. Κι έτσι, εκθέτουν αυτές τις φωτογραφίες – της ψυχής τους, ουσιαστικά, συνδεόμενες με την πόλη, όπως αυτοί τις όρισαν – στον μύλο Ματσόπουλου. Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Πέμπτη, παρόντος και του Τ. Κατσιάνη, του υπευθύνου του Δημοτικού Θεάτρου. Οι 14 συμπολίτες και συμπολίτισσες που μας δείχνουν μια άλλη πόλη, μας παροτρύνουν να την ξαναγνωρίσουμε και να την ξαναδούμε διαφορετικά, είναι, αλφαβητικώς, οι: Βράκα Ιωάννα, Καναβός Βασίλης, Κουβελάς Γιώργος, Κυριαζή Μαρία, Κωνσταντάκου Αλεξία, Μίτση Εμέλα-Μαρία, Μπλαντζώνη Εύη, Νικητοπούλου Μαρία, Πελεκάνης Ανδρέας, Πούλιος Γιώργος, Ράγγου Νάνσυ, Τζέγκα Αντιγόνη, Τζιατζιάς Στέφανος, Χονδρός Βασίλης.
Η Έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Κέντρο Έρευνας - Μουσείο Τσιτσάνη, υπό την αιγίδα του Δήμου Τρικκαίων και φιλοξενείται στον ισόγειο χώρο του Μύλου Ματσόπουλου.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και την ερχόμενη Πέμπτη 4 Ιουλίου. Μπορείτε να την επισκέπτεστε καθημερινά, από τις 7 το απόγευμα μέχρι τις 10 το βράδυ, με δωρεάν, φυσικά, είσοδο.
Θανάσης Μιχαλάκης

Διαβάστε περισσότερα...

Μια χιλιοπαιγμένη παράσταση

Αφραστον θαύμα! Κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Οσων, δηλαδή, τα τελευταία 39 χρόνια κυβερνούσαν τη χώρα. Οσων είναι πλήρως υπεύθυνοι για την κατάντια του λαού μας. Με τη μια ή την άλλη μορφή, το πολιτικό σύστημα επιλέγει να προωθεί τις απόψεις και θέσεις του, προς όφελος των ιδίων και των (υπο)στηρικτών τους.
Επί 39 χρόνια η εξαρτημένη αστική τάξη της χώρας μας προσπάθησε να εκμεταλλευτεί όλα τα "όπλα" που της έδινε η διεθνής καπιταλιστική "τάξη" και να βελτιώσει τη θέση της στον παγκόσμιο και βαλκανικό - αιγαιακό ανταγωνισμό: ΕΟΚ (ΕΕ), ΝΑΤΟ, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ κ.λπ. Μας είπαν ότι, με την είσοδό μας στην ΕΟΚ, θα έτρεχαν λεφτά από τα μπατζάκια μας και οι Τούρκοι δεν θα είχαν συμμάχους στη διεθνή σκακιέρα. Ως γνωστόν, λεφτά έτρεχαν για λίγους με ψίχουλα για πολλούς, ενώ ο λογαριασμός ήρθε τώρα. Οσο για την Κύπρο, παραμένει διχοτομημένη, ενώ οι Τούρκοι καπιταλιστές δεν διστάζουν να εξωτερικεύουν τα προβλήματά τους και να λεονταρίζουν.

Μας έλεγαν ότι με τις θυσίες του 1990 - 1993 θα γλιτώναμε από τη σπατάλη της προηγούμενης δεκαετίας. Τότε ακριβώς άρχισε το ξεπούλημα της χώρας, με την ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ στην ιταλική πάλαι ποτέ Καλστετρούτσι. Μας έλεγαν ότι στόχος είναι η ΟΝΕ και το ευρώ. Οι νέες θυσίες και τα προγράμματα λιτότητας, προσπαθήθηκε να επικαλυφθούν με τη χρηματιστηριακή ευφορία και τις τεράστιες ανακατατάξεις σε περιουσίες.
Μετά, ήρθε η Ολυμπιάδα και η νέα Μεγάλη Ιδέα κατέλαβε κάθε χώρο, σημείο και πτυχή της κοινωνικής/πολιτικής επίσημης δημόσιας ζωής. Οι λίγοι αντιδρώντες, διαφωνούντες, προβληματισθέντες ή απλώς σκεπτόμενοι, αντιμετωπίζονταν τουλάιστον ως προδότες.
Κι από κοντά, νέοι εξοπλισμοί, νέοι διορισμοί, νέες συμφωνίες με εταιρίες τύπου Ζίμενς.
Μετά, θα επανιδρύαμε το κράτος, το οποίο επανιδρύθηκε για τα δικά μας παιδιά.
Και μετά, λες και σαν κανείς τους να μην είχε διαβάσει ούτε μία ξένη εφημερίδα για τα τεράστια προβλήματα από τη φούσκα με τα στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ, για την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς, για την ένταση του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών σε Μεσόγειο, περιοχή του Κόλπου, Αφρική, Λατινική Αμερική και αλλού, ήρθε η κρίση.
Την οποία, δεν έκαναν το παραμικρό για να αντιμετωπίσουν. Κι έτσι ήρθε η τρόικα.
Κι έτσι, μετά από τρία μνημόνια, από εκατομμύρια απολύσεις, κλειστές επιχειρήσεις, μειώσεις μισθών, καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, τα χρήματα υπάρχουν... για τους άλλους. Για τους μη γνωρίζοντες πατρίδα, αλλά και για τους δανειστές. Η μαύρη τρύπα επεκτείνεται, το χρέος του κράτους (αυτό, φυσικά, χωρά συζήτηση: ποιος το δημιούργησε, άραγε;) αυξάνεται, τα μνημόνια ξανάρχονται ή τέλος πάντων ετοιμάζονται.
Κι έτσι, σε ένα βυθιζόμενο καράβι, πρώτος φεύγει ο ελπίζων να σωθεί. Κι έτσι, οι άλλοι δυο καπεταναίοι, αναγκάζονται να συμφωνήσουν. Να παραμερίσουν τις τυπικού τύπου έχθρες τους και να συνεργαστούν "για το καλό της χώρας". Αν, όμως, το καλό της χώρας συμβαδίζει με το δικό μας καλό, γιατί δεν μειώνουν - έστω - τον ΦΠΑ στην εστίαση και στο πετρέλαιο, προκειμένου να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα; Αν το δικό μας καλό είναι οι απολύσεις, γιατί δεν φορολογούν τους υπερπλούσιους εφοπλιστές;
Ρητορικά ερωτήματα! Με σαφείς απαντήσεις: Διότι δεν έχουμε τα ίδια συμφέροντα...
Το δικό μας μέλλον είναι έξω και ενάντια σε αυτά τα σχέδια. Ποιο να είναι; Και πού θέλετε να ξέρω; Εγώ θα το αποφασίσω; Εμείς. Μόνο εμείς, μόνοι μας εμείς.
Διαβάστε περισσότερα...

Θυμήθηκαν τον ΟΑΕΔ στη Ν. Μανωλάδα

Μια μορφή νομιμότητας αποφασίστηκε (από ποιους;) να εφαρμοστεί στη Νέα Μανωλάδα. Η "αμαρτωλή" φραουλοπαραγωγός περιοχή, με τις απάνθρωπες, βίαιες και τρισάθλιες συμπεριφορές στους μετανάστες, επιδιώκει να κινηθεί βάσει των περιθωρίων και δυνατοτήτων που δίνει ο νόμος.
Ετσι, σύμφωνα με το patrisnews.gr, στον ΟΑΕΔ Αμαλιάδας έχουν «ανοίξει» περίπου 4.648 θέσεις για ανειδίκευτους εργάτες γης, οι οποίοι θα εργάζονται εξάωρο με μεροκάματο 22 ευρώ + 3 ευρώ το εργόσημο.
Τις αιτήσεις για τις θέσεις υπέβαλλαν 125 παραγωγοί φράουλας, αφού, σύμφωνα με την ιστοσελίδα, αρκετοί από αυτούς συνελήφθησαν, μετά τα τραγικά γεγονότα του περασμένου Απριλίου και τις δολοφονικές επιθέσεις με όπλα, μιας οικογένειας παραγωγών. Και τότε, όπως θυμάστε, είχε αναδειχθεί για άλλη μια φορά το τεράστιο πρόβλημα με τη δουλικού τύπου εκμετάλλευση των μεταναστών.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα επίσης, "Με την κίνησή τους αυτή οι παραγωγοί του νομού στοχεύουν να εξαλείψουν τα προβλήματα που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της φετινής καλλιεργητικής περιόδου, καθιστώντας παράλληλα το προϊόν τους πιο ανταγωνιστικό στις παγκόσμιες αγορές".
Βέβαια, φαίνεται και από την κίνηση αυτή, πόσο μεγάλη ήταν η εκμετάλλευση φθηνού και εξαθλιωμένου εργατικού δυναμικού.
Και, φυσικά, τίθεται το ζήτημα, γιατί δεν πήγαιναν οι Ελληνες να δουλέψουν. Η ιστοσελίδα το αφήνει να περάσει στο ντούκου και απλώς αναφέρει ότι "το αίτημα των παραγωγών για εργάτες γης μέσω ΟΑΕΔ ανοίγει την «πόρτα» για τα φραουλοχώραφα της Βουπρασίας και σε αρκετούς άνεργους Έλληνες εργάτες γης". Κανείς, όμως, δεν αναφέρει, τις αιτίες της μη απασχόλησης Ελλήνων ή γενικώς... "νόμιμων" στα φραουλοχώραφα. Οι Ελληνες θα ζητήσουν κανονικό μεροκάματο (έστω αυτό των 25 ευρώ), ενώ οι μετανάστες έπαιρναν 10 ευρώ...
Πολλοί Ελληνες, που, κατά τα άλλα, υπερασπίζονται το "δικαίωμά μας" να είμαστε μόνοι μας σ' αυτή τη γη και να μη δεχόμαστε "ξένους - μιάσματα", χρησιμοποιούσαν στις δουλειές τους ακριβώς αυτά τα "μιάσματα". Και, όταν ζητούσαν τα χρήματά τους, ο δρόμος της καταγγελίας στην αστυνομία ήταν πολύ εύκολος. Δεν είναι τυχαίο, που η έλευση τόσων μεταναστών, ήδη από το 1990 επί ΥΠΕΞ Σαμαρά, συνετέλεσε στην παραμονή στα ίδια επίπεδα και, κυρίως, στη μείωση των μεροκάματων στη χώρα.
Αυτά τα δίπολα της υποκρισίας ("έξω οι ξένοι" - μέσα οι ξένοι για τα χωράφια μας) αποτελούν συστατικό στοιχείο της καπιταλιστικής παραγωγικής διαδικασίας, ειδικά όταν εμπλέκεται με τις ακραίες εκφάνσεις της. Αυτές οι διαχωριστικές γραμμές στην αγορά εργασίας, στοχεύουν στη διάσπαση των εργαζομένων. Τόσο απλά...
* Το πλήρες κείμενο της ιστοσελίδας, εδώ

Διαβάστε περισσότερα...

Κι άλλοι χρειάζονται συμπαράσταση

 

Κάλεσμα σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την απονομή των βραβείων MAD που διοργανώνει ο Ανδρέας Κουρής 

 

 

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Εδώ κι ενάμιση ολόκληρο χρόνο, βρισκόμαστε σε έναν διαρκή σε ένταση και κλιμάκωση αγώνα στο δρόμο και στα δικαστήρια προκειμένου να υποχρεώσουμε τον επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή (ιδιοκτήτη του ομίλου MAD) να μας καταβάλει τα δεδουλευμένα και αποζημιώσεις μας, που συνολικά ξεπερνούν τα 600.000 ευρώ.

Σε αυτό το διάστημα έχουμε πραγματοποιήσει περίπου 70 συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, με τη συμπαράσταση σωματείων και συλλογικοτήτων, έξω από τα καταστήματα των Metropolis που είχαν απομείνει, στα γραφεία της επιχείρησης, στην Επιθεώρηση Εργασίας, έξω από τις δικαστικές αίθουσες, αλλά και έξω από κάθε φιέστα που διοργανώνει ο Ανδρέας Κουρής.

Μέχρι στιγμής, έχουμε πετύχει την καταδίκη του Ανδρέα Κουρή σε 27 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 7.800€,

 

ενώ πρόσφατα το Πρωτοδικείο Αθηνών με μια ιστορική απόφαση μας δικαίωσε ανοίγοντας το δρόμο για κατάσχεση της προσωπικής του περιουσίας. Πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική δικαστική απόφαση που, αναγνωρίζοντας προσωπική ευθύνη του Ανδρέα Κουρή, μας ανοίγει το δρόμο να προβούμε σε κατάσχεση των προσωπικών περιουσιακών του στοιχείων, όχι μόνο από την εταιρεία που απασχολούμασταν, αλλά και στις μετοχές του σε άλλες εταιρείες, στους προσωπικούς του τραπεζικούς λογαριασμούς, σε ακίνητα κλπ, ώστε να ικανοποιηθούν οι επιδικασθείσες εργατικές απαιτήσεις μας. Επιπλέον, πρόκειται για μια παρακαταθήκη και για όσους εργαζόμενους βρίσκονται σε ανάλογη θέση με τη δική μας και είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν τα αυτονόητα.

Εντούτοις, όπως γνωρίζουν όσοι εργαζόμενοι έχουν εμπλακεί σε δικαστικούς αγώνες στρεφόμενοι εναντίον της εργοδοσίας, αυτή η δικαστική απόφαση -όσο κι αν μας δικαιώνει- δεν αρκεί από μόνη της για την ικανοποίηση των αιτημάτων μας, αφού απαιτούνται αρκετές ακόμη ενέργειες μέσω της νομικής οδού έτσι ώστε να λάβουμε από τον Ανδρέα Κουρή αυτά που μας οφείλει.

Σε μια εποχή που για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα δεν επιστρατεύονται πράξεις νομοθετικού περιεχομένου προκειμένου να εγκαθιδρυθεί η εργοδοτική ασυδοσία , αφού οι εργοδότες λειτουργούν ανενόχλητοι στήνοντας εργασιακά κάτεργα με απλήρωτους εργαζόμενους και απολυμένους, ο δρόμος του αγώνα παραμένει μονόδρομος, εφόσον είναι ο μόνος που μπορεί να βγάλει την εργατική τάξη από το περιθώριο. Αλλά και σε μια εποχή που στο δημόσιο τομέα οι κυβερνώντες λειτουργούν όπως οι ιδιώτες επιχειρηματίες, αποφασίζοντας και διατάσσοντας το λουκέτο μέσα σε λίγες ώρες σε δημόσιες επιχειρήσεις (όπως της ΕΡΤ), πετώντας στην ανεργία ακόμη χιλιάδες εργαζόμενους, η συνεύρεση των αγώνων γίνεται επιτακτική, ζωτικής σημασίας ανάγκη.

Σε ότι μας αφορά, η προκλητική και απροκάλυπτη τακτική του Ανδρέα Κουρή να διοργανώνει κάθε δύο μήνες μια πανάκριβη, γκλαμουράτη φιέστα για να τα τσεπώνει (Eurovision 18/2 – MADWALK 17/4 – Βραβεία MAD 25/6), την ώρα που επικαλείται ότι δεν έχει να μας πληρώσει, μας πεισμώνει ακόμη περισσότερο. Έτσι, προχωράμε στη διοργάνωση μιας ακόμη διαδήλωσης, την οποία καλούμε να στηρίξουν όσοι αγκάλιασαν τις προηγούμενες διαδηλώσεις μας κι όσους πιστεύουν ότι ο ανυποχώρητος αγώνας αποτελεί καθήκον.

Συνεχίζουμε τις κινητοποιήσεις μας βρισκόμενοι δίπλα στους αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ MAD AWARDS
στο γήπεδο του TAE KWON DO την ΤΡΙΤΗ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ, στις 7:30 μ.μ.

Απολυμένοι/ες στα καταστήματα Metropolis
Το ιστολόγιο εδώ

Διαβάστε περισσότερα...

Εμείς και οι άλλοι

Όταν εμείς βαλλόμαστε, βάλλεται ο κόσμος όλος. Όταν βάλλεται ο κόσμος όλος, ε, ας βάλλεται. Αυτός φταίει!
Μια τυπική διαδικασία ενσωμάτωσης και αποδοχής απόψεων που κυκλοφορούν ευρέως στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Απόψεις που προωθήθηκαν εντέχνως, συνεχώς κι αδιαλείπτως από όλον τον εσμό δημοσιογράφων, πολιτικών και των φερεφώνων αυτών. Απόψεις που θέτουν και προωθούν τον ατομικισμό, ως πλαίσιο λειτουργίας και σκέψης καθενός, στον μάταιο τούτο κόσμο.
Οι απαρχές της διαδικασίας αποσάρθρωσης αυτού που παλιότερα ονομαζόταν αλληλεγγύη, εμφανίζονται στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ουσιαστικά, η μικροαστική αντίληψη τού «πλουτίστε», που προωθήθηκε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 1980, μέσω επιδοτήσεων και καταλήψεων θέσεων στο Δημόσιο, μέσω «εξυγίανσης» των προβληματικών επιχειρήσεων, μέσω της δημιουργίας νέων τζακιών, σχετιζόταν με τη μετεμφυλιακή και μεταπολιτευτική διαδικασία εμφάνισης στο προσκήνιο των «μη προνομιούχων».
Η συμμαχία των μικροαστικών στρωμάτων της χώρας, με τη μεσαία και μεγαλοαστική τάξη της χώρας (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό το «μεγαλοαστική»), επέδρασε καταλυτικά στη διαμόρφωση πολιτικής «ειρήνευσης» στην ταξική αντιπαλότητα. Ετσι, στο εποικοδόμημα, αυτή η «ειρήνευση» επέδρασε πολλαπλώς: από τη Ρίτα Σακελλαρίου στο ΚΛΙΚ, από το φαίνεσθαι στο χρηματιστήριο, στο «όνειρο» και «καθήκον» των Ολυμπιακών Αγώνων, στο λάιφ στάιλ, στον κορεσμό με τον ψεύτικο αθλητισμό κ.λπ.
Ετσι, η συμμαχία διατρανωνόταν και φαινόταν αδιατάρακτη. Με συγκεκριμένες του κινήσεις, το πολιτικό σύστημα κατόρθωνε πάντα να εφευρίσκει και να βρίσκει εφεδρείες, ικανές να δίνουν μια νέα πνοή στις αποστεωμένες από πολιτικό όραμα ηγεσίες του. Τη μία με σοσιαλδημοκρατικού τύπου συμμαχίες, την άλλη με μορφώματα ακροδεξιάς έμπνευσης.
Κι έτσι, φτάσαμε στην «κρίση». Φτάσαμε στη θεωρία «φταίνε όλοι, πλην του πολιτικού προσωπικού». Ο εκπαιδευτικός, ο γιατρός, ο ναυτεργάτης, ο δημόσιος υπάλληλος, ο έμπορος – αναλόγως της περίστασης. Κάθε φορά, βρίσκονταν ή ευφερίσκονταν λαμογιές που έκανε το 1/1000 αυτών ή/και άλλων κλάδων. Κάθε φορά, εντυπωσίαζαν οι ειδήσεις επιλεκτικά εμφανιζόμενες, για τον δημόσιο λειτουργό που παρέβαινε τον όρκο του, για τον γιατρό που δεν σκεφτόταν τον Ιπποκράτειο όρκο, για τον αγρότη που έβρισκε τρόπο να λυμαίνεται επιδοτήσεις.
Η «κοινή γνώμη» των καναλιών, σε άμεση επαφή με τις «συγκλονιστικές ειδήσεις», έβριζε, λοιδωρούσε, αηδίαζε και δεχόταν αμάσητη την τροφή της εντυπωσιακής αποκάλυψης. Ετσι, ήταν έτοιμη να δεχτεί και τις απολύσεις τους ή την επιβολή πρόσθετων φόρων ή τις δυσμενέστερες ρυθμίσεις.
Εχθροί με εχθρούς ανάμεσά μας. Εμείς οι καλοί, οι άλλοι οι κλέφτες. Εγώ ο τίμιος, ο διπλανός μου ο απαράδεκτος. Εγώ που κάνω τον σταυρό μου κάθε που περνώ από εκκλησία, ο άλλος ο άπιστος. Εγώ ο μορφωμένος, ο άλλος ο απόφοιτος Στ’ τάξης Δημοτικού. Εγώ ο υπεράνω, ο έτσι, ο πάντα δίκιο έχων. Εγώ, ο τέλειος.
Όμως, όλες αυτές οι ψυχολογικού τύπου παρατηρήσεις, έχουν το υπόβαθρο που αναφέρθηκε. Εξωτερικοί παράγοντες επέδρασαν, ώστε ο διαχωρισμός και η συνακόλουθη απόλαυση των λιονταριών που κατασπαράσσουν σύγχρονους Χριστιανούς, να είναι οικείες εικόνες. Το «αίμα» κυριαρχεί – αρκεί να προέρχεται από τους άλλους. Η βία δεν είναι ανεκτή πάνω μας, αλλά «καλά του έκαναν του αλήτη» που έκλεψε.
Διασυρμός, διαπόμπευση, «χαρά», δικαιοσύνη.
Και μετά… ήρθε η υπόθεση της ΕΡΤ.
Και η πλειονότητα του κόσμου, ακριβώς επειδή ξέρει ότι θα έρθει η σειρά του, ή επειδή κατανοεί ότι η σειρά του πέρασε, αντιδρά.
Οσοι επιμένουν και αναζητούν τον «δημοσιογράφο που παίρνει παχυλό μισθό», λέει: αφού κάηκε το σπίτι μου, ας καεί και το σπίτι του διπλανού μου». Όμως, η νέα πολιτική αμορφοποίητη δράση, γεννήθηκε. Και θα αναταράξει. Σήμερα, αύριο, αργότερα; Αυτό το καθορίζουν οι εξελίξεις. Οι οποίες πλέον διαμορφώνονται και από τον λαό.
*ΣΗΜ. Ο Τίτλος είναι κλεμμένος από μαθήματα με το ίδιο αντικείμενο, της Ελεονώρας. Σκουτέρη – Διδασκάλου στον τομέα της Λαογραφίας, στο ΑΠΘ.

Διαβάστε περισσότερα...

Παπικοί συμβολισμοί

Ο νέος Πάπας είναι:
- ο πρώτος μη Ευρωπαίος
- ο πρώτος λατινοαμερικάνος
- ο πρώτος Ιησουίτης, άρα πιστός στις δύσκολες συνθήκες επιβολής του Θείου Λόγου, εξ ού και η λιτότητά του
- αρκετά ηλικιωμένος (76 ετών)
- Αργεντίνος, δλδ από χώρα με σκληρή δικτατορία (Βιντέλα) και επέλαση του ΔΝΤ
Ο νέος Πάπας:

- πήρε όνομα που παραπέμπει σε ένα από τα άλλα δύο μεγάλα τάγματα της Ρ/Κ Εκκλησίας: Φραγκίσκος (Φραγκισκανοί)
- τοποθετήθηκε καρδινάλιος από τον Ιωάννη Παύλο Β
- έχασε το 2005 την εκλογή του από τον Βενέδικτο (κάτι σαν τον Ιερώνυμο τον δικό μας δλδ)
- ήταν αουτσάιντερ
- είναι γόνος Ιταλών μεταναστών, άρα πληροί προϋποθέσεις της σκληρής ιταλικής εκκλησίας
- κατηγορήθηκε για κάτι περίεργα πράγματα στη διάρκεια της δικτατορίας (δείτε άλλα ποστ). Το λιγότερο που έκανε, ήταν να μην αντιδρά
- θεωρείται από τους συντηρητικούς καθολικούς της Λ. Αμερικής, που όμως έχει παράδοση στη θεολογία της απελευθέρωσης, δλδ σε παπάδες που συντάσσονταν ανοιχτά με απελυθερωτικά - αντάρτικα αριστερά και κομμουνιστικά κινήματα
- η εκλογή συμπίπτει με τον θάνατο του Τσάβες
Γιατί όλα αυτά; Διότι, από την εκλογή ιδίως τουο Βοϊτίλα και εντεύθεν, οι πάπες παίζουν ρόλο πολιτικό. Ο Πολωνός έπαιξε ρόλο στην αποσταθεροποίηση του ανατολικού μπλοκ, ο Γερμανός "εξήγγειλε" την άνοδο της χώρας του παγκοσμίως.
Τώρα; Τώρα, κατά πάσα πιθανότητα, ο νέος πάπας θα παίξει ρόλο στροφής των ριζοσπαστικών κοινωνιών της Λ. Αμερικής στον δρόμο του δυτικού κοινοβουλευτισμού, μέσω εκλογών μεν, αλλά με αφόρητες πιέσεις από τον βόρειο μεγάλο μπαμπά. Επίσης, καταδεικνύει ότι οι πολύ ισχυροί, προσπερνούν τους αναπτυσσόμενους (Βραζιλία, Ινδία κ.λπ.) και συντάσσονται με τους λίγο πιο "καλά παιδιά", που δέχθηκαν το ΔΝΤ, άρα προωθούν τις "καλές ιδέες και λύσεις". Γενικά, το κέντρο βάρους για τα επόμενα λίγα χρόνια, (διότι σύντομα θα αποχωρήσει κι αυτός), θα μετατοπιστεί και στη Λ. Αμερική, όπου ήδη η Κίνα κάνει τρομερά ανοίγματα και τσιμπάει πολλές "επενδύσεις". Κατανοητό, λοιπόν;
Περισσότερα, όταν εμφανιστούν νέα στοιχεία Διαβάστε περισσότερα...

Προφανώς φταίνε οι εκπαιδευτικοί...

Στις 17 Μαΐου αρχίζoυν φέτος οι πανελλαδικές εξετάσεις. "Και τι με νοιάζει εμένα;", θα αναρωτηθείτε, αν δεν είστε από εκείνους τους γονείς που ξενυχτούν περισσότερο από τα παιδιά τους και έχουν μάθει απ' έξω κάθε κριτήριο αξιολόγησης για κάθε θέμα έκθεσης που πιθανώς να "μπει στις εξετάσεις".
Σε νοιάζει και σένα. Διότι, αν βάλεις κάτω τις ημερομηνίες, θα δεις ότι, με ευθύνη του κράτους, το διδακτικό έτος φέτος ανερχόταν σε (μάξιμουμ) 142 - 144 περίπου ημέρες για το Λύκειο! Εξηγούμαστε. Το διδακτικό έτος αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου και λήγει στις 30 Ιουνίου (το σχολικό, στις 31 Αυγούστου). Τα μαθήματα όμως, άρχισαν στις 11 Σεπτεμβρίου και λήγουν στις 15 Μαΐου. Αν μετρήσει κανείς μία προς μία τις εργάσιμες ημέρες αυτό το διάστημα, θα διαπιστώσει ότι ανέρχονται σε 150 (έχουμε αφαιρέσει επίσημες σχολικές αργίες, όπως 17 Νοέμβρη, Τριών Ιεραρχών, γιορτή της Σημαίας). Αν αφαιρεθούν πέντε περίπατοι και μία επαιδευτική εκδρομή (τουλάχιστον) συν μία ημέρα πιθανής τοπικής επετείου (π.χ. πολιούχος ή επέτειος απελευθέρωσης), οι ημέρες μειώνονται έως και στις 142!
Αυτό όμως, ουδόλως απασχολεί το υπουργείο και τα "παπαγαλάκια" που ρίχνουν την ευθύνη στους εκπαιδευτικούς... οι οποίοι κάαααθονται. Ουδόλως απασχολεί το ότι, επίσης, οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου, ουσιαστικά θα έχουν διακόψει την παρακολούθηση από πριν το Πάσχα, δηλαδή από τις 26 Απριλίου! Αν, δε, κάποιος μαθητής (είναι πάγια τακτική) έχει κρατήσει απουσίες για να τις κάνει στο τέλος της χρονιάς, προκειμένου να διαβάσει επιμελέστερα, θα μπορεί να διακόψει την παρακολούθηση στο σχολείο ακόμη και από τις αρχές Απριλίου!
Φυσικά... φταίνε οι εκπαιδευτικοί για αυτό!
Σε αυτό το κείμενο, δεν είναι στόχος να φανεί ότι θα πρέπει να αυξηθεί, για παράδειγμα, ο αριθμός των ωρών διδασκαλίας ή η επέκταση του διδακτικού έτους, είτε πριν την 1η Σεπτεμβρίου είτε μετά την 30η Ιουνίου. Κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, λόγω ακριβώς του καιρού: σκεφτείτε έναν και μόνο καύσωνα στα τέλη Αυγούστου.... Οπως ακριβώς συμβαίνει εκ του αντιστρόφου στις βόρειες χώρες, όπου μαθήματα δεν γίνονται για μεγάλο διάστημα (ποικίλλει από χώρα σε χώρα) στη διάρκεια της καρδιάς του χειμώνα.
Στόχος είναι, λοιπόν, να διαφανεί ότι, όσοι δήθεν κόπτονται για την "εύρυθμη λειτουργία των σχολείων", είναι οι ίδιοι που αποφασίζουν, πότε θα αρχίσουν οι πανελλαδικές. Αυτοί που δεν έδωσαν χρήματα για προμήθεια πετρελαίου στους Δήμους, μειώνοντας το κόστος της κρατικής επιχορήγησης, προς τέρψιν των αριθμών της τρόικας και του μνημονίου. Οι ίδιοι, που ζήτησαν από τους διευθυντές να υπολογίσουν, πόσα κορμιά μπορούν να στοιβαχτούν σε μια αίθουσα, όπως συνέβαινε παλιά, με τις ετικέτες "καθημένων" και "ορθίων" στα λεωφορεία. Οι ίδιοι, που αβίαστα λένε ότι θα μειωθούν οι αναπληρωτές, χωρίς να γίνουν προσλήψεις μόνιμων. Αυτοί, που, παρότι μειώνουν τον μισθό των εκπαιδευτικών, επιδιώκουν να τους μεταθέτουν όπου δει (σχετικό αυτό το "δει"), να τους κρατούν όλη μέρα στο σχολείο περιφερόμενους, καθώς δεν υπάρχουν γραφεία για όλους, να τους ενιαιοποιούν τις περιοχές μετάθεσης και, βεβαίως, να τους αυξάνουν το κόστος διαβίωσης.
Αλλά, ως γνωστόν, φταίνε οι εκπαιδευτικοί...
Διαβάστε περισσότερα...

Ενας ακόμη αριθμός

Η είδηση είναι πολύ "απλή", ολιγόλογη: Τραγικό τέλος βρήκε εργαζόμενος που τραυματίστηκε θανάσιμα (στις 26/2/13), όταν έπεσε από ύψος, κατά την εκτέλεση εργασίας αποξήλωσης μεταλλικής δοκού σε εγκαταστάσεις εταιρείας στο Κορωπί. Αυτοψία διενεργείται από κλιμάκιο επιθεωρητών του ΣΕΠΕ και τα αποτελέσματά της θα διαβιβασθούν στην αρμόδια Εισαγγελική Αρχή. (εδώ). Ε και; Ενας ακόμη νεκρός εργάτης. Ενας ακόμη άνθρωπος νεκρός. Μια ακόμη τραγική ιστορία, από αυτές που ούτε καν μας αγγίζουν. Δεν έχουμε απλώς συνηθίσει το τέρας. Το προσπερνάμε κιόλας. Ζούμε μαζί του και, σε λίγο, θα του δίνουμε και πασατέμπο. θα του φερόμαστε σαν το κατοικίδιό μας.
Μια ζωή ακόμη... Ενας άνθρωπος, αγνώστων στοιχείων, ηλικίας, οικογενειακής κατάστασης. Ενας αριθμός που
θα προστεθεί σε άλλους αριθμούς στο τέλος του έτους από το ΣΕΠΕ. Μια απλή, ούτε καν μονόστηλη είδηση (η φωτογραφία είναι μεγαλύτερη από την είδηση).
Σκεφτείτε λίγο τις πιθανές προτεραίες και υστεραίες καταστάσεις αυτής της είδησης.
- Για να εργάζεται, πάει να πει ότι είχε τη "διορατικότητα" να δεχθεί μείωση μισθού ή/και εκ περιτροπής εργασία
- Για να εργάζεται σε τέτοια δουλειά, προφανώς δεν ήταν "υψηλού" μορφωτικού επιπέδου (αν και στις μέρες μας, δεν αποκλείεται)
- Αν ήταν παντρεμένος και με παιδί, τα δεινά τώρα αρχίζουν: σοκ, κλάμα, πένθος, άγχος, εφιάλτες, αγωνία... θέλετε κι άλλα; Χώρια το τρέξιμο με τα έγγραφα, με τη σύνταξη, με τα πιστοποιητικά θανάτου, με πιθανή απόσειση ευθυνών από την εταιρία... Χώρια την πιθανή συγκάλυψη, αφού ελάχιστοι θα μπορέσουν να διαπιστώσουν, αν και πόσα μέτρα προστασίας υπήρχαν, αν υπήρχε δυνατότητα να ληφθούν μέτρα, αν, αν, αν...
- Αν δεν ήταν παντρεμένος, αλλά απλώς σε σχέση, η κοπέλα του θα κλαίει βουβά
- Αν δεν είχε καν σχέση (πού να βρει, με τέτοια αφραγκία;), το άγχος χάθηκε με τον ίδιο
Κι όλα αυτά, επειδή βρισκόταν σε μια δουλειά, επειδή εργαζόταν από κάποιο ύψος.
Φευ! Η Ρεάλ κέρδισε την Μπάρτσα, εξάλλου. Εχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Διαβάστε περισσότερα...

Υποκρισία στην καθολική εκκλησία

Την παραίτησή του υπέβαλε τη Δευτέρα ο επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Σκωτίας, καρδινάλιος Κιθ Ο' Μπράιαν, ο οποίος κατηγορείται για «ανάρμοστες πράξεις» που φέρεται να διέπραξε πριν από 33 χρόνια. Η παραίτησή του έγινε δεκτή από τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ'. Σύμφωνα με το BBC, ο Ο'Μπράιν δεν θα λάβει μέρος στο Κογκλάβιο που θα εκλέξει τον επόμενο πάπα.
Φαίνεται ότι, εν όψει εκλογών, παίζονται κι άλλα παιχνίδια στο Βατικανό. Δυστυχώς, το καυτό αυτό θέμα, των σξουαλικών κακοποιήσεων παιδιών, που δεν άγγιξε καν η καθολική εκλησία, θα παίξει τον ρόλο της στην εκλογή νέου Πάπα, αλλά όχι στην ουσία του: Δηλαδή, πώς θα πρέπει ορισμένοι να απολογηθούν (εάν αποδειχθεί ότι έχουν προβεί σε σεξουαλικές επιθέσεις) και πώς θα σταματήσουν να λένε, από τη μια ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι "κακό" και από την άλλη, να κάνουν ορισμένοι εξ αυτών, όσα κατηγορούν ως "κακό". Η υποκρισία των καθολικών (εν προκειμένω, διότι για αυτούς συζητάμε τώρα) είναι τεράστια και σε άλλα ζητήματα, όπως, για παράδειγμα, αυτό του συγχωροχαρτιού ή της Ιεράς Εξέτασης.

Προέρχεται, δε, αυτή η υποκρισία, από την ίδια την ουσία μιας ψεύτικης παροχής υποσχέσεων για μεταθανάτια ζωή στρωμένη με λουλούδια, σε έναν παράδεισο ανείδωτο. Η πίστη δεν μετριέται με τον αριθμό των Ave Maria, αλλά με την ουσία των όσων πιστεύουν οι άνθρωποι για το θέμα της Θείας δύναμης. Οσο η επιστημονική ανακάλυψη και πρόοδος θα υπεισέρχεται σε ζητήματα απαντήσεων για το είναι της ζωής, τόσο οι κράχτες της δικής τους καλοπέρασης και έμποροι υποσχέσεων, θα μπαίνουν στη θέση τους.
Οσο για τον συγκεκριμένο καρδινάλιο; Τον 74χρονο κατήγγειλαν τρεις εν ενεργεία ιερείς και ένας πρώην ιερέας.
Ένας από τους ιερείς καταγγέλλει ότι υπήρξε θύμα «μη επιθυμητών φροντίδων» από τον καρδινάλιο κατά τη συνέχεια μίας βραδιάς μέθης. Ένας δεύτερος υποστηρίζει ότι ο καρδινάλιος επωφελήθηκε της ευκαιρίας στη διάρκεια ολονύκτιων προσευχών για να έχει μαζί του ανάρμοστες επαφές.
Οι καταγγελίες έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς διατυπώνονται σε μία στιγμή κατά την οποίαν τα σεξουαλικά σκάνδαλα εξακολουθούν να ταράζουν συθέμελα το οικοδόμημα του καθολικισμού.
Ο 74χρονος καρδινάλιος -γνωστός για τις ειλικρινείς απόψεις που εκφέρει για το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας- επέλεξε να μην λειτουργήσει την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου, ενώ έχει ήδη ζητήσει νομική υποστήριξη για να αντικρούσει τις κατηγορίες, που έρχονται ένα μήνα πριν συμπληρώσει 75 χρόνια ζωής και αποσυρθεί από τον ιερατικό βίο. Διαβάστε περισσότερα...