Μια χιλιοπαιγμένη παράσταση

Αφραστον θαύμα! Κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Οσων, δηλαδή, τα τελευταία 39 χρόνια κυβερνούσαν τη χώρα. Οσων είναι πλήρως υπεύθυνοι για την κατάντια του λαού μας. Με τη μια ή την άλλη μορφή, το πολιτικό σύστημα επιλέγει να προωθεί τις απόψεις και θέσεις του, προς όφελος των ιδίων και των (υπο)στηρικτών τους.
Επί 39 χρόνια η εξαρτημένη αστική τάξη της χώρας μας προσπάθησε να εκμεταλλευτεί όλα τα "όπλα" που της έδινε η διεθνής καπιταλιστική "τάξη" και να βελτιώσει τη θέση της στον παγκόσμιο και βαλκανικό - αιγαιακό ανταγωνισμό: ΕΟΚ (ΕΕ), ΝΑΤΟ, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ κ.λπ. Μας είπαν ότι, με την είσοδό μας στην ΕΟΚ, θα έτρεχαν λεφτά από τα μπατζάκια μας και οι Τούρκοι δεν θα είχαν συμμάχους στη διεθνή σκακιέρα. Ως γνωστόν, λεφτά έτρεχαν για λίγους με ψίχουλα για πολλούς, ενώ ο λογαριασμός ήρθε τώρα. Οσο για την Κύπρο, παραμένει διχοτομημένη, ενώ οι Τούρκοι καπιταλιστές δεν διστάζουν να εξωτερικεύουν τα προβλήματά τους και να λεονταρίζουν.

Μας έλεγαν ότι με τις θυσίες του 1990 - 1993 θα γλιτώναμε από τη σπατάλη της προηγούμενης δεκαετίας. Τότε ακριβώς άρχισε το ξεπούλημα της χώρας, με την ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ στην ιταλική πάλαι ποτέ Καλστετρούτσι. Μας έλεγαν ότι στόχος είναι η ΟΝΕ και το ευρώ. Οι νέες θυσίες και τα προγράμματα λιτότητας, προσπαθήθηκε να επικαλυφθούν με τη χρηματιστηριακή ευφορία και τις τεράστιες ανακατατάξεις σε περιουσίες.
Μετά, ήρθε η Ολυμπιάδα και η νέα Μεγάλη Ιδέα κατέλαβε κάθε χώρο, σημείο και πτυχή της κοινωνικής/πολιτικής επίσημης δημόσιας ζωής. Οι λίγοι αντιδρώντες, διαφωνούντες, προβληματισθέντες ή απλώς σκεπτόμενοι, αντιμετωπίζονταν τουλάιστον ως προδότες.
Κι από κοντά, νέοι εξοπλισμοί, νέοι διορισμοί, νέες συμφωνίες με εταιρίες τύπου Ζίμενς.
Μετά, θα επανιδρύαμε το κράτος, το οποίο επανιδρύθηκε για τα δικά μας παιδιά.
Και μετά, λες και σαν κανείς τους να μην είχε διαβάσει ούτε μία ξένη εφημερίδα για τα τεράστια προβλήματα από τη φούσκα με τα στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ, για την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς, για την ένταση του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών σε Μεσόγειο, περιοχή του Κόλπου, Αφρική, Λατινική Αμερική και αλλού, ήρθε η κρίση.
Την οποία, δεν έκαναν το παραμικρό για να αντιμετωπίσουν. Κι έτσι ήρθε η τρόικα.
Κι έτσι, μετά από τρία μνημόνια, από εκατομμύρια απολύσεις, κλειστές επιχειρήσεις, μειώσεις μισθών, καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, τα χρήματα υπάρχουν... για τους άλλους. Για τους μη γνωρίζοντες πατρίδα, αλλά και για τους δανειστές. Η μαύρη τρύπα επεκτείνεται, το χρέος του κράτους (αυτό, φυσικά, χωρά συζήτηση: ποιος το δημιούργησε, άραγε;) αυξάνεται, τα μνημόνια ξανάρχονται ή τέλος πάντων ετοιμάζονται.
Κι έτσι, σε ένα βυθιζόμενο καράβι, πρώτος φεύγει ο ελπίζων να σωθεί. Κι έτσι, οι άλλοι δυο καπεταναίοι, αναγκάζονται να συμφωνήσουν. Να παραμερίσουν τις τυπικού τύπου έχθρες τους και να συνεργαστούν "για το καλό της χώρας". Αν, όμως, το καλό της χώρας συμβαδίζει με το δικό μας καλό, γιατί δεν μειώνουν - έστω - τον ΦΠΑ στην εστίαση και στο πετρέλαιο, προκειμένου να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα; Αν το δικό μας καλό είναι οι απολύσεις, γιατί δεν φορολογούν τους υπερπλούσιους εφοπλιστές;
Ρητορικά ερωτήματα! Με σαφείς απαντήσεις: Διότι δεν έχουμε τα ίδια συμφέροντα...
Το δικό μας μέλλον είναι έξω και ενάντια σε αυτά τα σχέδια. Ποιο να είναι; Και πού θέλετε να ξέρω; Εγώ θα το αποφασίσω; Εμείς. Μόνο εμείς, μόνοι μας εμείς.
Διαβάστε περισσότερα...

Θυμήθηκαν τον ΟΑΕΔ στη Ν. Μανωλάδα

Μια μορφή νομιμότητας αποφασίστηκε (από ποιους;) να εφαρμοστεί στη Νέα Μανωλάδα. Η "αμαρτωλή" φραουλοπαραγωγός περιοχή, με τις απάνθρωπες, βίαιες και τρισάθλιες συμπεριφορές στους μετανάστες, επιδιώκει να κινηθεί βάσει των περιθωρίων και δυνατοτήτων που δίνει ο νόμος.
Ετσι, σύμφωνα με το patrisnews.gr, στον ΟΑΕΔ Αμαλιάδας έχουν «ανοίξει» περίπου 4.648 θέσεις για ανειδίκευτους εργάτες γης, οι οποίοι θα εργάζονται εξάωρο με μεροκάματο 22 ευρώ + 3 ευρώ το εργόσημο.
Τις αιτήσεις για τις θέσεις υπέβαλλαν 125 παραγωγοί φράουλας, αφού, σύμφωνα με την ιστοσελίδα, αρκετοί από αυτούς συνελήφθησαν, μετά τα τραγικά γεγονότα του περασμένου Απριλίου και τις δολοφονικές επιθέσεις με όπλα, μιας οικογένειας παραγωγών. Και τότε, όπως θυμάστε, είχε αναδειχθεί για άλλη μια φορά το τεράστιο πρόβλημα με τη δουλικού τύπου εκμετάλλευση των μεταναστών.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα επίσης, "Με την κίνησή τους αυτή οι παραγωγοί του νομού στοχεύουν να εξαλείψουν τα προβλήματα που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της φετινής καλλιεργητικής περιόδου, καθιστώντας παράλληλα το προϊόν τους πιο ανταγωνιστικό στις παγκόσμιες αγορές".
Βέβαια, φαίνεται και από την κίνηση αυτή, πόσο μεγάλη ήταν η εκμετάλλευση φθηνού και εξαθλιωμένου εργατικού δυναμικού.
Και, φυσικά, τίθεται το ζήτημα, γιατί δεν πήγαιναν οι Ελληνες να δουλέψουν. Η ιστοσελίδα το αφήνει να περάσει στο ντούκου και απλώς αναφέρει ότι "το αίτημα των παραγωγών για εργάτες γης μέσω ΟΑΕΔ ανοίγει την «πόρτα» για τα φραουλοχώραφα της Βουπρασίας και σε αρκετούς άνεργους Έλληνες εργάτες γης". Κανείς, όμως, δεν αναφέρει, τις αιτίες της μη απασχόλησης Ελλήνων ή γενικώς... "νόμιμων" στα φραουλοχώραφα. Οι Ελληνες θα ζητήσουν κανονικό μεροκάματο (έστω αυτό των 25 ευρώ), ενώ οι μετανάστες έπαιρναν 10 ευρώ...
Πολλοί Ελληνες, που, κατά τα άλλα, υπερασπίζονται το "δικαίωμά μας" να είμαστε μόνοι μας σ' αυτή τη γη και να μη δεχόμαστε "ξένους - μιάσματα", χρησιμοποιούσαν στις δουλειές τους ακριβώς αυτά τα "μιάσματα". Και, όταν ζητούσαν τα χρήματά τους, ο δρόμος της καταγγελίας στην αστυνομία ήταν πολύ εύκολος. Δεν είναι τυχαίο, που η έλευση τόσων μεταναστών, ήδη από το 1990 επί ΥΠΕΞ Σαμαρά, συνετέλεσε στην παραμονή στα ίδια επίπεδα και, κυρίως, στη μείωση των μεροκάματων στη χώρα.
Αυτά τα δίπολα της υποκρισίας ("έξω οι ξένοι" - μέσα οι ξένοι για τα χωράφια μας) αποτελούν συστατικό στοιχείο της καπιταλιστικής παραγωγικής διαδικασίας, ειδικά όταν εμπλέκεται με τις ακραίες εκφάνσεις της. Αυτές οι διαχωριστικές γραμμές στην αγορά εργασίας, στοχεύουν στη διάσπαση των εργαζομένων. Τόσο απλά...
* Το πλήρες κείμενο της ιστοσελίδας, εδώ

Διαβάστε περισσότερα...

Κι άλλοι χρειάζονται συμπαράσταση

 

Κάλεσμα σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την απονομή των βραβείων MAD που διοργανώνει ο Ανδρέας Κουρής 

 

 

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Εδώ κι ενάμιση ολόκληρο χρόνο, βρισκόμαστε σε έναν διαρκή σε ένταση και κλιμάκωση αγώνα στο δρόμο και στα δικαστήρια προκειμένου να υποχρεώσουμε τον επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή (ιδιοκτήτη του ομίλου MAD) να μας καταβάλει τα δεδουλευμένα και αποζημιώσεις μας, που συνολικά ξεπερνούν τα 600.000 ευρώ.

Σε αυτό το διάστημα έχουμε πραγματοποιήσει περίπου 70 συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, με τη συμπαράσταση σωματείων και συλλογικοτήτων, έξω από τα καταστήματα των Metropolis που είχαν απομείνει, στα γραφεία της επιχείρησης, στην Επιθεώρηση Εργασίας, έξω από τις δικαστικές αίθουσες, αλλά και έξω από κάθε φιέστα που διοργανώνει ο Ανδρέας Κουρής.

Μέχρι στιγμής, έχουμε πετύχει την καταδίκη του Ανδρέα Κουρή σε 27 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 7.800€,

 

ενώ πρόσφατα το Πρωτοδικείο Αθηνών με μια ιστορική απόφαση μας δικαίωσε ανοίγοντας το δρόμο για κατάσχεση της προσωπικής του περιουσίας. Πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική δικαστική απόφαση που, αναγνωρίζοντας προσωπική ευθύνη του Ανδρέα Κουρή, μας ανοίγει το δρόμο να προβούμε σε κατάσχεση των προσωπικών περιουσιακών του στοιχείων, όχι μόνο από την εταιρεία που απασχολούμασταν, αλλά και στις μετοχές του σε άλλες εταιρείες, στους προσωπικούς του τραπεζικούς λογαριασμούς, σε ακίνητα κλπ, ώστε να ικανοποιηθούν οι επιδικασθείσες εργατικές απαιτήσεις μας. Επιπλέον, πρόκειται για μια παρακαταθήκη και για όσους εργαζόμενους βρίσκονται σε ανάλογη θέση με τη δική μας και είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν τα αυτονόητα.

Εντούτοις, όπως γνωρίζουν όσοι εργαζόμενοι έχουν εμπλακεί σε δικαστικούς αγώνες στρεφόμενοι εναντίον της εργοδοσίας, αυτή η δικαστική απόφαση -όσο κι αν μας δικαιώνει- δεν αρκεί από μόνη της για την ικανοποίηση των αιτημάτων μας, αφού απαιτούνται αρκετές ακόμη ενέργειες μέσω της νομικής οδού έτσι ώστε να λάβουμε από τον Ανδρέα Κουρή αυτά που μας οφείλει.

Σε μια εποχή που για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα δεν επιστρατεύονται πράξεις νομοθετικού περιεχομένου προκειμένου να εγκαθιδρυθεί η εργοδοτική ασυδοσία , αφού οι εργοδότες λειτουργούν ανενόχλητοι στήνοντας εργασιακά κάτεργα με απλήρωτους εργαζόμενους και απολυμένους, ο δρόμος του αγώνα παραμένει μονόδρομος, εφόσον είναι ο μόνος που μπορεί να βγάλει την εργατική τάξη από το περιθώριο. Αλλά και σε μια εποχή που στο δημόσιο τομέα οι κυβερνώντες λειτουργούν όπως οι ιδιώτες επιχειρηματίες, αποφασίζοντας και διατάσσοντας το λουκέτο μέσα σε λίγες ώρες σε δημόσιες επιχειρήσεις (όπως της ΕΡΤ), πετώντας στην ανεργία ακόμη χιλιάδες εργαζόμενους, η συνεύρεση των αγώνων γίνεται επιτακτική, ζωτικής σημασίας ανάγκη.

Σε ότι μας αφορά, η προκλητική και απροκάλυπτη τακτική του Ανδρέα Κουρή να διοργανώνει κάθε δύο μήνες μια πανάκριβη, γκλαμουράτη φιέστα για να τα τσεπώνει (Eurovision 18/2 – MADWALK 17/4 – Βραβεία MAD 25/6), την ώρα που επικαλείται ότι δεν έχει να μας πληρώσει, μας πεισμώνει ακόμη περισσότερο. Έτσι, προχωράμε στη διοργάνωση μιας ακόμη διαδήλωσης, την οποία καλούμε να στηρίξουν όσοι αγκάλιασαν τις προηγούμενες διαδηλώσεις μας κι όσους πιστεύουν ότι ο ανυποχώρητος αγώνας αποτελεί καθήκον.

Συνεχίζουμε τις κινητοποιήσεις μας βρισκόμενοι δίπλα στους αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ MAD AWARDS
στο γήπεδο του TAE KWON DO την ΤΡΙΤΗ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ, στις 7:30 μ.μ.

Απολυμένοι/ες στα καταστήματα Metropolis
Το ιστολόγιο εδώ

Διαβάστε περισσότερα...

Εμείς και οι άλλοι

Όταν εμείς βαλλόμαστε, βάλλεται ο κόσμος όλος. Όταν βάλλεται ο κόσμος όλος, ε, ας βάλλεται. Αυτός φταίει!
Μια τυπική διαδικασία ενσωμάτωσης και αποδοχής απόψεων που κυκλοφορούν ευρέως στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Απόψεις που προωθήθηκαν εντέχνως, συνεχώς κι αδιαλείπτως από όλον τον εσμό δημοσιογράφων, πολιτικών και των φερεφώνων αυτών. Απόψεις που θέτουν και προωθούν τον ατομικισμό, ως πλαίσιο λειτουργίας και σκέψης καθενός, στον μάταιο τούτο κόσμο.
Οι απαρχές της διαδικασίας αποσάρθρωσης αυτού που παλιότερα ονομαζόταν αλληλεγγύη, εμφανίζονται στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ουσιαστικά, η μικροαστική αντίληψη τού «πλουτίστε», που προωθήθηκε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 1980, μέσω επιδοτήσεων και καταλήψεων θέσεων στο Δημόσιο, μέσω «εξυγίανσης» των προβληματικών επιχειρήσεων, μέσω της δημιουργίας νέων τζακιών, σχετιζόταν με τη μετεμφυλιακή και μεταπολιτευτική διαδικασία εμφάνισης στο προσκήνιο των «μη προνομιούχων».
Η συμμαχία των μικροαστικών στρωμάτων της χώρας, με τη μεσαία και μεγαλοαστική τάξη της χώρας (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό το «μεγαλοαστική»), επέδρασε καταλυτικά στη διαμόρφωση πολιτικής «ειρήνευσης» στην ταξική αντιπαλότητα. Ετσι, στο εποικοδόμημα, αυτή η «ειρήνευση» επέδρασε πολλαπλώς: από τη Ρίτα Σακελλαρίου στο ΚΛΙΚ, από το φαίνεσθαι στο χρηματιστήριο, στο «όνειρο» και «καθήκον» των Ολυμπιακών Αγώνων, στο λάιφ στάιλ, στον κορεσμό με τον ψεύτικο αθλητισμό κ.λπ.
Ετσι, η συμμαχία διατρανωνόταν και φαινόταν αδιατάρακτη. Με συγκεκριμένες του κινήσεις, το πολιτικό σύστημα κατόρθωνε πάντα να εφευρίσκει και να βρίσκει εφεδρείες, ικανές να δίνουν μια νέα πνοή στις αποστεωμένες από πολιτικό όραμα ηγεσίες του. Τη μία με σοσιαλδημοκρατικού τύπου συμμαχίες, την άλλη με μορφώματα ακροδεξιάς έμπνευσης.
Κι έτσι, φτάσαμε στην «κρίση». Φτάσαμε στη θεωρία «φταίνε όλοι, πλην του πολιτικού προσωπικού». Ο εκπαιδευτικός, ο γιατρός, ο ναυτεργάτης, ο δημόσιος υπάλληλος, ο έμπορος – αναλόγως της περίστασης. Κάθε φορά, βρίσκονταν ή ευφερίσκονταν λαμογιές που έκανε το 1/1000 αυτών ή/και άλλων κλάδων. Κάθε φορά, εντυπωσίαζαν οι ειδήσεις επιλεκτικά εμφανιζόμενες, για τον δημόσιο λειτουργό που παρέβαινε τον όρκο του, για τον γιατρό που δεν σκεφτόταν τον Ιπποκράτειο όρκο, για τον αγρότη που έβρισκε τρόπο να λυμαίνεται επιδοτήσεις.
Η «κοινή γνώμη» των καναλιών, σε άμεση επαφή με τις «συγκλονιστικές ειδήσεις», έβριζε, λοιδωρούσε, αηδίαζε και δεχόταν αμάσητη την τροφή της εντυπωσιακής αποκάλυψης. Ετσι, ήταν έτοιμη να δεχτεί και τις απολύσεις τους ή την επιβολή πρόσθετων φόρων ή τις δυσμενέστερες ρυθμίσεις.
Εχθροί με εχθρούς ανάμεσά μας. Εμείς οι καλοί, οι άλλοι οι κλέφτες. Εγώ ο τίμιος, ο διπλανός μου ο απαράδεκτος. Εγώ που κάνω τον σταυρό μου κάθε που περνώ από εκκλησία, ο άλλος ο άπιστος. Εγώ ο μορφωμένος, ο άλλος ο απόφοιτος Στ’ τάξης Δημοτικού. Εγώ ο υπεράνω, ο έτσι, ο πάντα δίκιο έχων. Εγώ, ο τέλειος.
Όμως, όλες αυτές οι ψυχολογικού τύπου παρατηρήσεις, έχουν το υπόβαθρο που αναφέρθηκε. Εξωτερικοί παράγοντες επέδρασαν, ώστε ο διαχωρισμός και η συνακόλουθη απόλαυση των λιονταριών που κατασπαράσσουν σύγχρονους Χριστιανούς, να είναι οικείες εικόνες. Το «αίμα» κυριαρχεί – αρκεί να προέρχεται από τους άλλους. Η βία δεν είναι ανεκτή πάνω μας, αλλά «καλά του έκαναν του αλήτη» που έκλεψε.
Διασυρμός, διαπόμπευση, «χαρά», δικαιοσύνη.
Και μετά… ήρθε η υπόθεση της ΕΡΤ.
Και η πλειονότητα του κόσμου, ακριβώς επειδή ξέρει ότι θα έρθει η σειρά του, ή επειδή κατανοεί ότι η σειρά του πέρασε, αντιδρά.
Οσοι επιμένουν και αναζητούν τον «δημοσιογράφο που παίρνει παχυλό μισθό», λέει: αφού κάηκε το σπίτι μου, ας καεί και το σπίτι του διπλανού μου». Όμως, η νέα πολιτική αμορφοποίητη δράση, γεννήθηκε. Και θα αναταράξει. Σήμερα, αύριο, αργότερα; Αυτό το καθορίζουν οι εξελίξεις. Οι οποίες πλέον διαμορφώνονται και από τον λαό.
*ΣΗΜ. Ο Τίτλος είναι κλεμμένος από μαθήματα με το ίδιο αντικείμενο, της Ελεονώρας. Σκουτέρη – Διδασκάλου στον τομέα της Λαογραφίας, στο ΑΠΘ.

Διαβάστε περισσότερα...