Σε ιδιώτες και η εύρεση εργασίας

Η ανεργία, η ανεργία, η ανεργία. Πώς την καταπολεμά ένα κράτος; Εξαρτάται, φυσικά, από το κράτος (ποιον εξυπηρετεί) αλλά στο δοσμένο πλαίσιο της καρικατούρας δυτικοευρωπαϊκού καπιταλισμού, η ανεργία χρησιμοποιήθηκε ως μέσο πίεσης για άγρα ψήφων. Με τις σημερινές συνθήκες έντασης της οικονομικής κρίσης του συστήματος, η αληθινή εικόνα της ανεργίας εμφανίζεται ξεγυμνωμένη μπροστά μας. Ο ΟΑΕΔ έχει μεταβληθεί στη συνείδηση του κόσμου, ως σημείο επίδοσης των – μειωμένων δραματικά πλέον – επιδομάτων ανεργίας.

Ελάχιστοι βρίσκουν δουλειά μέσω του Οργανισμού – για ποικίλους λόγους – και, ως συνήθως, ξεπροβάλλει, διά της απαξίωσης, ένας ιδιωτικός φορέας που επιδιώκει να υποκαταστήσει ή να αντικαταστήσει την αέναη προσπάθεια ανέργων να βρουν δουλειά. Ετσι, στον νόμο 4052 (εφαρμοστικός του Μνημονίου 2), ρυθμίζονται διάφορα ζητήματα για τα Ιδιωτικά Γραφεία Ευρέσως Εργασίας (ΙΓΕΕ), όπως μετανομάζονται τα Ιδιωτικά Γραφεία Συμβούλων Εργασίας. Με σειρά άρθρων, επιχειρείται ένας εξορθολογισμός της λειτουργίας και των παροχών των ΙΓΕΕ. Αυτές οι ρυθμίσεις αφορούν βασικά σε όσους ενδιαφέρονται να ιδρύσουν τέτοια γραφεία. Κύρια παρατήρηση ότι πλέον, χρειάζονται συγκεκριμένες πτυχιακές αποδείξεις συγκεκριμένων σχολών (κοινωνιολογίας, ψυχολογίας, κοινωνικού λειτουργού, οικονομικών σπουδών, νομικών σπουδών, πολιτικής επιστήμης, διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων) ή με μεταπτυχιακό στις σχολές αυτές ή με τετραετή εμπειρία στη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, όπως ορίζει άλλος νόμος.

Φυσικά, εμπεριέχονται και ρυθμίσεις για τα τεχνικά ζητήματα (εμβαδό γραφείου, άδεις για υποκαταστήματα κ.α.).

Τα σημαντικότερα, όμως, στοιχεία, είναι δύο: ποιες ακριβώς υπηρεσίες θα παρέχουν τα ΙΓΕΕ και τι θα συμβεί με τις εκ του εξωτερικού παρόμοιες εταιρίες.

Παροχές

Το πρώτο λύεται ως εξής:

«α) να του παρέχουν κάθε πληροφορία που αφορά την εξεύρεση θέσης εργασίας ανάλογα με την ειδικότητα του,
β) να του παρέχουν ακριβείς πληροφορίες για το αντι¬κείμενο της εργασίας που πρόκειται να εκτελέσει, καθώς και για τα προσόντα που απαιτούνται για την πρόσληψη του,
γ) να αξιολογούν τα προσόντα του και τις ικανότητες του, μέσω πραγματοποίησης προσωπικών συνεντεύξε¬ων,
δ) να του παρέχουν πλήρη και λεπτομερή στοιχεία για το ακριβές περιεχόμενο και τους όρους της σύμβασης για τη σύναψη της οποίας μεσολάβησαν».

Η τελευταία λέξη (μεσολάβηση) αφορά δίνει άλλη διάσταση στην έννοια της εξεύρεσης εργασίας. Διότι, άλλο μεσολάβηση, άλλο εύρεση εργασίας. Εφ’ όσον είανι έτσι, γιατί τα γραφεία ονομάζονται «Εύρεσης» και όχι «Μεσολάβησης». Επιπροσθέτως, ένα κρίσιμο σημείο, είναι η αμοιβή. Στο μεν άρθρο 98 (παράγραφος 4) αναφέρεται ότι «Η τοποθέτηση σε θέση εργασίας μέσω Ι.Γ.Ε.Ε. γίνε¬ται χωρίς οικονομική επιβάρυνση του τοποθετούμενου σε αυτήν». Στο δε άρθρο 106 αναφέρεται ακριβώς το αντίθετο: «Ο καθορισμός του τιμήματος μεσολάβησης διαμορφώ¬νεται ύστερα από ελεύθερη συμφωνία του Ι.Γ.Ε.Ε. και του εργοδότη που προσλαμβάνει τον εργαζόμενο»!

Θεωρητικώς, δεν δίνεται αμοιβή για εύρεση εργασίας, αλλά για μεσολάβηση. Δηλαδή, το Γραφείο μεσολαβεί και δίνει τα στοιχεία ενός ανέργου σε αριθμό επιχειρήσεων, οπότε, ο άνεργος πληρώνει για αυτή τη μεσολάβηση. Αν δεν βρει δουλειά, δεν φταίει το Γραφείο. Αν βρει, το Γραφείο δεν πληρώνεται. Επομένως, το Γραφείο απλώς θα διεκπεραιώνει υπάρχοντα βιογραφικά και θα αξιολογεί δεξιότητες και ικανότητες. Και γιατί όλα αυτά δεν προωθούνται ακόμη περισσότερο από τις υπηρεσίες του ΟΑΕΔ;

Από το εξωτερικό

Η λεγόμενη απελευθέρωση επαγγελμάτων , που υποτίθεται ότι στοιχειώνει την ανάπτυξη (sic) της χώρας, ουσιαστικά σημαίνει ελεύθερη πρόσβαση εταιριών κάθε είδους στην εδώ εμπορική ή άλλη επαγγελματική δραστηριότητα, ακόμη και επιστημονική. Κλασικό παράδειγμα, αυτό των δικηγόρων και των εταιριών. Στον τομέα της εύρεσης εργασίας, η υλοποιηθείσα παγκοσμιότητα σημαίνει ότι ένα ΙΓΕΕ από το εξωτερικό «μπορεί να παρέχει τις υπηρεσίες του προσωρινά και στην Ελλάδα είτε από το κράτος - μέλος στο οποίο ε-δρεύει είτε αποκτώντας στο έδαφος της Ελλάδας, υπο¬δομή ορισμένης μορφής ή είδους, η οποία είναι απαραί¬τητη για την άσκηση της δραστηριότητας του». Το περίεργο δεν είναι η ελεύθερη πρόσβαση στην ελληνική αγορά. Το περίεργο είναι ο προσωρινός χαρακτήρας παροχής αυτών των υπηρεσιών. Εκτός του ότι μάλλον θα προσβληθεί αυτός ο περιορισμός (ελέω ανοιχτών επαγγελμάτων), οδηγεί άνετα και αβίαστα σε ένα συμπέρασμα: μια εταιρία (π.χ. σούπερ μάρκετ) ενδιαφέρεται να ανοίξει υποκαταστήματα στην Ελλάδα. Δραστηριοποιείται και σε Γραφείο Ευρέσως Εργασίας ή συνεργάζεται με ένα «δικό της» από την ίδια χώρα και επιλέγει εργαζόμενους ομοίως από την ίδια χώρα, με μισθούς Ελλάδας… Μακρινό σενάριο; Αφού υπάρχει ελεύθερη «διακίνηση αγαθών και προσώπων» στην ΕΕ, μπορεί να φαίνεται μακρινό, αλλά μάλλον δεν θα είναι.

Κι άντε μετά να τρέχεις στον ΟΑΕΔ να ζητά δουλειά. Παρότι κάποια στιγμή, όταν υπογραφεί υπουργική απόφαση, τα ΙΓΕΕ θα πρέπει να συνεργάζονται με τον Οργανισμό. Ο,τι κι αν σημαίνει αυτό...