Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Ο Σοκούροφ ερμηνεύει τον Γκαίτε

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Αριστουργηματική προσέγγιση του αρχετυπικού για τον δυτικό πολιτισμό μύθου του Φάουστ από τον Αλεξάντερ Σοκούροφ. Πηγή της έμπνευσής του ήταν ο Γκαίτε, αλλά και Γερμανοί ζωγράφοι του 19ου αιώνα. Ο σκοταδισμός κι ο απροσδιόριστος χρονικά Μεσαίωνας στο φόντο της Ιστορίας περιγράφονται με κοινωνικούς όρους (φτώχεια, επιδημίες, πολέμους και διαφθορά της Εκκλησίας που αποτελεί κυρίαρχο θεσμό) κι όχι μεταφυσικά.
Το σκηνικό θυμίζει βωβές ταινίες του γερμανικού εξπρεσιονισμού, όπως το «Εργαστήρι του δόκτορος Καλιγκάρι», λείπουν όμως βασικά στυλιστικά στοιχεία αυτών των ταινιών: η σκιά και το σκληρό κοντράστο. Ενα ξεθωριασμένο πράσινο

χρώμα που υπαινίσσεται παρακμή αποτυπώνεται στο κινηματογραφικό κάδρο με έντονη φωτεινότητα. Ο εξπρεσιονισμός στο άπλετο φως του ορθόδοξου Σοκούροφ που προτιμά τις πλαστικές συνθέσεις και τις απαλές επιφάνειες. Στον κόσμο του Φάουστ, είναι όλα πνιγηρά: συνταρακτικά σχέδια γεννιούνται στο στριμωγμένο μέρος όπου περιδιαβαίνει ο Φάουστ. Είναι ένας στοχαστής, που διαλαλεί ιδέες, μεταδίδει λέξεις, που κάνει σχέδια, ένας ονειροπόλος. Ένας ανώνυμος άντρας που ωθείται από απλά ένστικτα: πείνα, απληστία, λαγνεία. Ένα δυστυχισμένο, κυνηγημένο πλάσμα, που θέτει μια πρόκληση στον Φάουστ του Γκαίτε. Γιατί να μείνει εκεί όταν μπορεί να πάει παραπέρα; Κι ακόμα παραπέρα, και πιο πέρα, πιέζοντας πάντα προς τα εμπρός, χωρίς να προσέχει ότι ο χρόνος μένει ακίνητος….
Σύμφωνα με την ερμηνεία του Σοκούροφ, ο Δρ. Φάουστ συντάσσεται με το διάβολο γιατί έχει κουραστεί να μάχεται την Εκκλησία, η οποία κλείνει συνεχώς το στόμα της επιστήμης και εμποδίζει το έργο των ερευνητών. Ο Φάουστ κλείνει τη συμφωνία του με τον Αρχοντα του Σκότους, με την ελπίδα ενός πραγματικού Διαφωτισμού!
Η φωτογραφία του Μπρουνό Ντελμπονέλ είναι για Οσκαρ. Το ίδιο και οι ερμηνείες των Αντον Αντασίνσκι (Μεφιστοφελής), Γιοχάνες Τσάιλερ (Φάουστ). Η εξαιρετική σκηνογραφία της Γελένα Ζουκόβα δεν αναπαριστά απλά μια εποχή, αλλά της προσδίδει πυκνά στρώματα μη-γυαλιστερής ενοχλητικής, «μουχλιασμένης»πραγματικότητας.
Παραγωγή 2011. Βραβευμένο με Χρυσό λιοντάρι στη Μόστρα και με άλλα έξι βραβεία σε ισάριθμα φεστιβάλ.
Διάρκεια 140 λεπτά.
Το τρέιλερ εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου