Μεταίχμιο

Το έχουμε ξαναγράψει: όσο το κράτος καταβάλλει προσπάθειες να "κλείσει" τρύπες ως προς την επιβολή μέτρων, τόσο ο λαός θα βρίσκει νέους τρόπους να ξεφεύγει, να αντιστέκεται, να μπλοκάρει, να σταματά ενέργειες. Αλλες φορές αυτές οι κινήσεις είναι ακτιβιστικές, άλλες φορές με τη στήριξη των πολιτών. Πάντως, η ενέργεια κάποιων να μπουν στο τμήμα Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων Κορίνθου και να κάψουν βεβαιώσεις παραβάσεων για μη πληρμή διοδίων, έχει διπλή ανάγμνωση: Αν συνέβη, έτσι όπως λένε τα κανάλια και διάφορα ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, δημιουργεί ερωτηματικά, αφού συνήθως δεν είναι τόσο εύκολο να μπαίνει κανείς σε οποιοδήποτε αστυνομικό τμήμα, να ξέρει πού βρίσκονται συγκεκριμένα έγγραφα, να τα παίρνει έτσι απλά και να καίνε. Μπορστά δεν ήμασταν, δεν ξέρουμε τι συνέβη. Αλλά στη συνέχεια, αποχώρησαν όλοι μαζί: οι ακτιβιστές και οι πολίτες που πήγαν να διαμαρτυρηθούν και να ζητήσουν να τους επιστραφούν άδειες κυκλοφορίας, πινακίδες κυκλοφορίας και διπλώματα οδήγησης, τα οποία τους είχαν αφαιρεθεί νωρίτερα, γιατί αρνήθηκαν να πληρώσουν διόδια. Επομένως, όσοι έκαψαν αυτά τα έγγραφα, το έκαναν, είτε με στήριξη των άλλων, είτε με την ανοχή τους (φυσικά, κανείς δεν στενοχωρήθηκε). Κατά δεύτερον, το "Δεν πληρώνω" είναι σαφές ότι δεν είναι ένα ενιαίο σώμα. Ούτε "ελέγχεται΄", ούτε μπορεί να ελεγχθεί, διότι πολλές φορές αναλαμβάνουν οι κάτοικοι και όχι κάποιες πολιτικές ομάδες που ανήγαγαν το "Δεν πληρώνω" σε μοναδικό μέσο παρέμβασής τους. Ετσι, η κάθε κινητοποίηση έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, απλώς με έναν γενικό καμβά, που στηρίζεται στο άνοιγμα των διοδίων. Η ουσία, όμως, είναι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό κίνημα, που έχει "ξεφύγει" από κάθε προσπάθεια εγκλωβισμού του σε κομματικές λογικές. Αυτό, βεβαίως, είναι ταυτοχρόνως και το μειονέκτημά του, με την έννοια της μη συνολικής αντιμετώπισης των προβλημάτων. Διότι, αν υποθέσουμε ότι μειώνονται τα διόδια (λέμε τώρα) το κίνημα θα έχει πετύχει έναν στόχο και, επομένως, θα σταματήσει να υπάρχει; Ή θα πρέπει να θέσει κι άλλα ζητήματα;