Αυθόρμητα επαναλαμβανόμενες επιστροφές στο παρελθόν

Μερικά συμπεράσματα από τη δράση των "αγανακτισμένων" στα Τρίκαλα: 1. Η αρχική κινητοποίηση έγινε κατ' αντανάκλαση των τεκταινομένων στην Αθήνα. Αυτό στην πράξη σήμαινε ότι ήταν δύσκολο έως αδύνατο να συγκεντρωθεί ικανός αριθμός ανθρώπων που θα μπορούσαν αρχικώς να συζητήσουν και, πιθανώς, να πράξουν. 2. Οι συγκεντρωμένοι ήταν αρχικώς πολλών πολιτικών προελεύσεων: αριστεροί όλου του φάσματος, μικροαστοί διαφόρων εκφάνσεων, κύκλοι της αυτονομίας - αναρχίας, οπαδοί του "ελληνισμού" με την έννοια του εθνικισμού, αδιάφοροι, περίεργοι, νεοδημοκράτες που άρπαξαν την ευκαιρία να κυνηγήσουν το κακό ΠΑΣΟΚ από την εξουσία, ιδιοτελείς, ΠΑΣΟΚτζήδες που απογοητεύτηκαν από το κόμμα τους. Ολοι αυτοί, με τον καιρό μειούμενοι δραματικά, αποτέλεσαν δύο βασικές κατηγορίες: το μπλοκ που εμφορείται από κομμουνιστικά ιδεώδη, με διαφοροποιήσεις φυσικά, και το μπλοκ που κινείται από τα αριστερά όρια του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι την αναρχία. Ενα τρίτο μπλοκ, αγνό και πιο αυθόρμητο, έδινε το παρών κατά περιόδους και, κυρίως αυτό, καθόριζε τη δράση ή (συνήθως) την αδράνεια της πλατείας. Αυτό οφείλεται στο ότι, όλοι όσοι αποτελούν τα άλλα δύο μπλοκ - ομάδες, είναι λίγο πολύ γνωστοί, οπότε στο πλαίσιο του "ακομμάτιστου", ανεπιθύμητοι. 3. Βασική αδυναμία της πλατείας, ήταν και είναι η δυνατότητα έστω και μιμητικής ενεργοποίσης απλών πολιτικών: εκλογή επιτροπής υπεύθυνης για πολλά, συζήτηση επί της ουσίας, δράσεις και άνοιγμα στον κόσμο. Σε αυτή την αδυναμία, κυρίαρχο ρόλο έπαιξε ο έντεχνος τρόπος με τον οποίο αποθεωνόταν το "αυθόρμητο", συνδυαζόμενο ενίοτε με υποκλίσεις στο ευκαιριακό. Αυτό, με τη σειρά του, οφείλεται σε αντικειμενικές κατά βάση αδυναμίες των οργανωμένων δυνάμεων να προωθήσουν την άποψή τους, στον βαθμό που τους αναλογεί. Αυτή η αδυναμία με τον καιρό ξεπεράστηκε και διαμορφώθηκε ένας πόλος αναφοράς, μικρός αλλά σταθερός και υπολογίσιμος. 4. Τα... ψυχολογικά χαρακτηριστικά της πλατείας είναι εύκολο να διαπιστωθούν (γκρίνια, απογοήτευση, ενθουσιασμός, με συνεχείς εναλλαγές). Φυσικά, οφείλονται σε πολιτικές αδυναμίες όσων εκφράζονται με τέτοιους όρους, κυρίως επειδή η κινηματική διαδικασία ήταν άγνωστη σε πολλούς από αυτούς, οπότε η δράση παραμεριζόταν και έδινε τη θέση της στην ανάλωση επί τυπικών - ουσιαστικών στη βάση τους όμως - ζητημάτων. 5. Στο πλαίσιο αυτό, η υπόκλιση στο αυθόρμητο, η "ακομμάτιστη" επιλογή σε συνδυασμό με την αιτιολογημένη δυσπιστία στα κυρίαρχα κόμματα, απέκλειαν συνεχώς κάθε προσπάθεια ανοίγματος στον λαό. Δεν εκδόθηκε παρά μόνο μία ανακοίνωση, κι αυτή μετά τα γεγονότα του διημέρου 28/29 Ιούλη (αν δεν κάνω λάθος). Δεν διοργανώθηκε ούτε μία ουσιαστική δημόσια συζήτηση για την πραγματική αιτία του Μεσοπρόθεσμου, για το πριν, το μετά, τους στόχους. Οι συνελεύσεις είναι απλές μαζώξεις, με κυρίαρχο στοιχείο την επιβολή διά των εχόντων μεγαλύτερο εύρος φωνής. 6. Η "προσωπική επανάσταση" μαζί με την ιδεολογία του μικροαστισμού (εκφραζομένου και με αναρχικές όψεις) είχαν ως αποτέλεσμα τη σχεδόν αμεση απομάκρυνση από τον μέσο τρικαλινό, και αντιστρόφως. 7. Η ταυτόχρονη προσπάθεια καπελώματος από τμήμα εντός ή πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ (μαζί και με το μόρφωμα του real democracy) ήταν αισθητή έως κυρίαρχη. Αυτές οι δυνάμεις επιχείρησαν βασικά να αντιστρέψουν το κλίμα της ηττοπάθειας και αδράνειας, με περίτεχνη εισαγωγή θέσεων ανύπαρκτων πολιτικά στην πλειονότητα των μη ενταγμένων αλλά επιθυμούντων να "κάνουν κάτι" πολιτών. 8. Μετά τα γεγονότα της Αθήνας, και με την πίεση των από εκεί ερχομένων μπαρουτοκαπνισμένων - όπως όλοι, εισέπνευσαν πολύ δακρυγόνο, καίτοι μακριά από κάθε εστία "έντασης" - έγινε η πρώτη δημόσια παρέμβαση: κοντά στα μεσάνυχτα της Πέμπτης 30/6, μια καθιστική διαμαρτυρία, με σχετική επιτυχία. Κυριάρχησαν αναρχικής έμπνευσης συνθήματα, εστιάζοντα μόνο στον "εχθρό ΜΑΤατζή". Ακολούθησε πορεία ελάχιστων στα κεντρικά γραφεία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διά του κεντρικού πεζοδρόμου. Η πορεία ήταν ασύνταχτη, ανοργάνωτη, χωρίς στόχο και σκοπό (ένα τρίτο μιας διμοιρίας, τη διέλυε σε δύο λεπτά). Πέτυχε, μόνο, να προσελκύσει λίγο περισσότερο κόσμο την επομένη ημέρα. 9. Η Παρασκευή εκτυλίχθηκε σε πολύ "μεγάλη" ημέρα. Διότι, στην τύπου συνέλευσης μάζωξη, απαγορεύτηκε (!!!) με ιδιοκτησιακή αντίληψη για την πλατεία, σε απλό κόσμο να μιλήσει και να θέσει προβληματισμό για ζητήματα απλά, αλλά τα μόνα σημαντικά: άνοιγμα στον λαό, εκδήλωση, Μνημόνιο, αντιμετωπίστηκαν ως τουλάχιστον... μιάσματα. Κάποιοι μάλιστα αποχωρησαν επιδεικτικά (και μάλλον δεν θα ξαναπάνε ποτέ). Η νέα πορεία είχε έναν σαφή στόχο: να καταγγείλει προσωπικά τους βουλευτές του νομού. Προσωπικά και μόνο. Με τους λίγους αναρχικούς να δίνουν τον τόνο και στα επιγραφόμενα συνθήματα. Πέτυχε μάλλον λίγα, από τη στιγμή που η απόπειρα επίρριψης προσωπικών ευθυνών, ούτε έβγαζε ποτέ πουθενά, ούτε θα βγάλει, ειδικά σε μια τοπική κοινωνία στενά δεμένη στο άρμα της προσωπικής ψήφου. 10. Το Σάββατο δεν ήταν κανείς στην πλατεία. Είχε και ζέστη, μερικοί πήγαν σε παραλίες, οι πιο συνειδητοποιημένοι επέλεξαν εκδήλωση της Πρωτοβουλίας για τη Γάζα. 11. Από την πλατεία απουσιάζει η πολιτική συζήτηση, είναι ανύπαρκτος ο προβληματισμός, έννοιες όπως οργάνωση και δράση αγνοούνται (αν και δράση θεωρείται ένα... σύνθημα σε έναν τοίχο πολιτικού γραφείου). "Εχθροί" είναι όσοι θέτουν ζητήματα, όσοι προβληματίζονται και ανησυχούν. Οι οργανωμένοι αριστεροί αντιμετωπίζονται από κάποιους ως... ΚΚΕ, και οι επιθυμούντες ηγεμονία αντι-ηγεμονικοί επιδιώκουν να επιβάλλουν με κάθε τρόπο την άποψή τους. Φυσικά, στα περιστέρια πλέον. 12. Το τι θα γίνει, εξαρτάται από την παρέμβαση των πραγματικά ανησυχούντων και εχόντων άποψη, έστω και θολή - αλλά πολιτική.