"Μηχανική" καταδίκη

Μια ακόμη δικαστική απόφαση υπέρ του περιβάλλοντος εκδόθηκε από το Πρωτοδικείο Τρικάλων. Αφορά σε έργα της "Μηχανική ΑΕ" στην περιοχή "Λογγά" του χωριού Αετός, για τον γνωστό μας Αχελώο. Τη γνωστοποίηση έκανε η περιβαλλοντική οργάνωση "Αχελώου Ρους", αλλά τίθεται ένα ζήτημα: άλλο πράγμα η συμπεριφορά των εταιριών, άλλο πράγμα η αναγκαιότητα ή όχι του έργου. Δηλαδή, δεν έχει σημασία μόνο η καταστροφή του περιβάλλοντος, ως αδίκημα κατά των εαυτών μας, αλλά και η αναγκαιότητα να ιδωθούν από άλλη σκοπιά τα έργα που θα έλυναν κάποτε ένα πρόβλημα στον κάμπο. Φυσικά, αναδεικνύεται και ένα τρίτο ζήτημα: ότι το κέρδος είναι πάνω απ' όλα. Αλλά αυτό, είναι άλλο θέμα... πολύ γνωστό... Αναλυτικά η ανακοίνωση της "Αχελώου Ρους" είναι η εξής:

Δικαστική απόφαση μεγάλης σημασίας

Απόφαση ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας εξέδωσε σήμερα το μονομελές πρωτοδικείο των Τρικάλων. Καταδικάστηκαν με φυλάκιση και χρηματικό πρόστιμο, ο πρόεδρος της “ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΕ” Κύριος Εμφιετζόγλου καθώς και δύο υπεύθυνοι εργοταξίων στα έργα εκτροπής Αχελώου. Το αδίκημα; Περιβαλλοντική καταστροφή και επιβάρυνση του Αχελώου αλλά και της περιοχής Λογγά στο χωριό Αετός Τρικάλων. Η ιστορία: Τρία περίπου χιλιόμετρα μετά το φράγμα της Μεσοχώρας προς τη ροή του Αχελώου, στη θέση “Λογγά” του Αετού η ΔΕΗ κατασκεύασε μεγάλο εργοτάξιο που χρησιμοποιούσε τόσο η ίδια όσο και οι ανάδοχες κατασκευαστικές εταιρείες. Το τεράστιο αυτό εργοτάξιο όπως είναι εύκολα αντιληπτό αλλοίωσε αμετάκλητα το περιβάλλον της περιοχής. Όντας όμως και ακριβώς δίπλα στη κοίτη του Αχελώου – επισημαίνουμε εκτός της κατακλυζόμενης περιοχής - επιβάρυνε σίγουρα και το ποταμό. Στο εργοτάξιο αυτό για δεκαετίες διενεργούνταν διάφορες εργασίες όπως παραγωγή μπετόν, επεξεργασία σκυροδέματος, επισκευή κάθε είδους οχημάτων έργων και πολλά άλλα. Ποιος για παράδειγμα μπορεί να αποκλείσει ότι δεν κατέληγαν στο ποταμό επικίνδυνα για το περιβάλλον και το ποτάμιο οικοσύστημα υγρά, όπως τα χρησιμοποιημένα λάδια των οχημάτων και των μπαταριών; Μπορούν οι εταιρείες να μας αποδείξουν ότι για όλες αυτές τις δεκαετίες μετέφεραν αλλού τα επικίνδυνα αυτά υγρά για επεξεργασία όπως η νομοθεσία προβλέπει; Οι εταιρείες και η ΔΕΗ όφειλαν μετά το πέρας των εργασιών να αποκαταστήσουν πλήρως το περιβάλλον και να απομακρύνουν κάθε είδους κατασκευή και υλικό. Σύμφωνα λοιπόν με επανειλημμένα δημοσιεύματα της τοπικής έκδοσης “Ο Αετός του Ασπροποτάμου” που αναδείκνυαν το θέμα η εισαγγελία Τρικάλων προχώρησε σε εκτεταμένη έρευνα, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η αυτεπάγγελτη δίωξη κατά των υπευθύνων της εταιρείας “ΜΗΧΑΝΙΚΗ” που για ένα χρονικό διάστημα χρησιμοποίησε το εργοτάξιο. Δύο πράγματα μας έκαναν εντύπωση στην ακροαματική διαδικασία. Θετική εντύπωση μας έκανε η εμπεριστατωμένη έρευνα της εισαγγελίας Τρικάλων και η τεκμηριωμένη αγόρευση της εισαγγελέως η οποία ανέδειξε την αξία προστασίας του περιβάλλοντος και πρότεινε την ενοχή των κατηγορουμένων. Αρνητικότατη εντύπωση μας προκάλεσαν οι καταθέσεις των μελών της ΚΕΠΕ ( Κλιμάκιο Επιθεωρητών ΠΕριβάλλοντος ), που είναι στελέχη της διεύθυνσης Περιβάλλοντος της (πρώην) Νομαρχίας Τρικάλων, που εν ολίγοις κατέθεσαν ότι κατά την επιτόπια αυτοψία που διενήργησαν μετά από εισαγγελική παραγγελία, δεν είδαν και δεν διαπίστωσαν καμία περιβαλλοντική επιβάρυνση στη περιοχή. Δηλαδή στον κρανίου τόπο τα βρήκαν όλα εντάξει. Συμπέρασμα: Όταν οι τοπικές κοινωνίες, φορείς και πολίτες με κάθε τρόπο αγωνίζονται για τη προστασία του περιβάλλοντος και του ζωτικού τους χώρου, αυτό έχει θετικά αποτελέσματα. Η δικαστική εξουσία μπορεί να παίξει ιδιαίτερα καθοριστικό ρόλο στα ευαίσθητα ζητήματα του περιβάλλοντος. Να αποτελέσει όχι μόνο ανάχωμα στη καταστροφή αλλά και καταφυγή όλων όσων τα βάζουν με τα συμφέροντα που λυμαίνονται το περιβάλλον και το ζωτικό μας χώρο. Στη περίπτωση δε της εκτροπής Αχελώου αυτό είναι ιδιαίτερα ορατό, μετά τις επανειλημμένες ακυρωτικές για τα καταστροφικά έργα αποφάσεις του ΣτΕ. Με τη απόφαση αυτή έχουμε επιτέλους νέα δεδομένα για την περιοχή των έργων στον Αχελώο. Αυτά για τα οποία χρόνια και εμείς φωνάζουμε τώρα τα λέει και ένα αρμόδιο δικαστήριο. Δεν επιτρέπεται δηλαδή καμία παρέμβαση στο ποτάμι και την γύρω περιοχή. Απαγορεύεται η απόρριψη υλικών στη κοίτη και το ποτάμι, δεν επιτρέπεται η εξόρυξη υλικών, η αμμοληψία και η κοπή δένδρων. Το μήνυμα είναι: Οφείλουμε όλοι, έχουμε υποχρέωση, πολίτες, φορείς, Τοπική Αυτοδιοίκηση, περιβαλλοντικές οργανώσεις να προστατέψουμε με κάθε τρόπο το περιβάλλον. Ιδιαίτερα το ποταμό Αχελώο που για δεκαετίες κατακρεουργείται ανεξέλεγκτα από τα διάφορα συμφέροντα. Η σημερινή απόφαση – τη δημοσίευση της οποίας αναμένουμε με ενδιαφέρον – του Πρωτοδικείου Τρικάλων είναι και μιας μορφής δικαίωση για το μακροχρόνιο αγώνα όσων με κάθε τρόπο παλεύουν για τη σωτηρία του Αχελώου και της ευρύτερης περιοχής. “Αχελώου Ρους” Τρίκαλα 7 Απριλίου 2011