Πορτογάλοι αριστεροί και Ελλάδα

Οπως θα διαβάσετε εδώ, το Μπλόκο και το ΚΚ Πορτογαλίας φαίνεται ότι θα συνασπιστούν όχι εκλογικά σε αυτή τη φάση, αλλά μάλλον κοινωνικά. Ο συνασπισμός θα έχει στόχο τη συγκρότηση αντιμνημονιακού μπλοκ και γενικότερα μια προσπάθεια αλλαγής των δεδομένων που ισχύουν και θα ισχύουν στη χώρα, ελέω χρέους, ΔΝΤ και λοιπών γνωστών σε εμάς μέτρων. Το όλο ζήτημα θα παρουσιαστεί ως μια καλή αρχή για την αριστερά, ως καλό μάθημα για την Ελλάδα, ως ένα βήμα που θα εμπνεύσει κ.ο.κ. Οφείλουμε να επισημάνουμε και να υπενθυμίσουμε τα εξής:

1. Τέτοιο βήμα

στην Ελλάδα έγινε - το μακρινό 1988. Ξέρουμε γιατί (οπορτουνισμός και απόπειρα να "πάρουν" οι τότε ηγεσίες των ΚΚΕ - ΕΑΡ, τμήμα του διαφαινόμενου - ή μάλλον, θα ήθελαν να είναι - καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς για αυτούς, η πολιτική δεν είναι σχέδια επί χάρτου. Ειδικά όταν παίρνει μέρος κι ο λαός, έστω και με εκλογές. Οχι ότι δικαιολογώ όσους τότε ψήφισαν "ΠΑΣΟΚ και Αντρέα", αλλά τους κατανοώ).

2. Τέτοια βήματα

προϋποθέτουν για την αριστερά, στόχο πέρα από τακτικισμούς. Στην Ελλάδα - και πάλι - τα παραδείγματα εκλογικών συμμαχιών που πήγαν άπατες, είναι πολλά. Ειδικά εσχάτως και ειδικά από τον λεγόμενο ριζοσπαστικό χώρο.

3. Τέτοια βήματα

πρέπει να γίνονται από τη βάση (από τα κάτω, όπως είναι η φρασεολογία της μόδας). Αγνοούμε την πορτογαλική πραγματικότητα, αλλά με βάση τις λίγες μας γνώσεις, έχουμε την αίσθηση ότι πρόκειται για μια παρόμοια με του ενιαίου ΣΥΝ υπόθεση, με ολίγη από ΣΥΡΙΖΑ.

4. Τέτοια βήματα

δικαιολογούνται πάντα από το μείζον που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Σωστά. Αλλά, πιο πριν, όταν ο μισθός στην Πορτογαλία ήταν στα 550 οι βασικός, δεν ήταν μείζον αυτό;

5. Τέτοια βήματα

θα πρέπει να έχουν στόχους που τουλάχιστον να πηγαίνουν μπροστά την υπόθεση ενότητα. Και όχι στόχους του στιλ που διαβάζουμε στον παραπάνω σύνδεσμο: «Ενωμένοι στην κριτική τους εναντίον των Βρυξελλών, τις ιδιωτικοποιήσεις, την προβλεπόμενη περικοπή των συντάξεων, τη μείωση του φόρου για το κοινωνικό κράτος, ο Ζερόνιμο και ο Λούτσα υπερασπίστηκαν και οι δύο την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και, από εκεί, την επαναδιαπραγμάτευση του επιτοκίου του διεθνούς δανείου». Αυτά τα... επαναστατικά, μάλλον τα λέει και η αντίστοιχη Αριστερή Πρωτοβουλία του εκεί ΠΑΣΟΚ.

6. Τέτοια βήματα

έχουν βαθιές διαφορές. Οπως αυτή για το εσκούδο και το ευρώ: «η πιθανή επιστροφή στο εσκούδο αποτέλεσε ένα από τα λίγα θέματα που το ΚΚ Πορτογαλίας και το Μπλόκο διαφοροποιήθηκαν». Δηλαδή, για τον Λούτσα (Μπλόκο) «η έξοδος από το ευρώ θα ήταν μια αυτοκτονία», ενώ για τον Σόουσα (ΚΚΠ) «δεν αποτελεί ταμπού». Μα, αυτό είναι το πιο κομβικό σημείο! - για τη δική τους οπτική γωνία.

* Διαβάστε προσεκτικά στον σύνδεσμο, τι λένε ορισμένοι και με ποιους (ψυχολογικούς!) όρους υποδέχονται ήδη στην Ελλάδα μια τέτοια προοπτική.