Πώς λύνουμε ένα πρόβλημα στην Ελλάδα; Ή συγκροτούμε μία τριμελή επιτροπή από πεντέξι άτομα ή λέμε ότι το πρόβλημα δεν υπάρχει. Κι αφού ο πρώτος τρόπος των ιθυνόντων απέτυχε, εφαρμόζεται ο δεύερος: Σύμφωνα με το in.gr, "Η υπουργός Παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, με έγκριτους συνταγματολόγους αλλά και καθηγητές Ποινικού Δικαίου στο πλευρό της, επιχειρεί την «έκπληξη» στις πολυετείς προσπάθειες πολιτικών και ακαδημαϊκών να αντιμετωπίσουν το θέμα του ασύλου χωρίς να αγγίξουν την ιστορική αξία και την ακαδημαϊκή του έννοια". Δηλαδή, τι κάνει; "Σύμφωνα με το Βήμα της Κυριακής, ο νέος νόμος-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια απλώς δεν θα έχει ούτε μία αναφορά στο θέμα του ασύλου. Ούτε επιτροπή για αυτό, ούτε χώροι που το οριοθετούν, ούτε αρμόδιοι για τη διαχείρισή του. Ακριβώς όπως συνέβαινε και πριν από το 1982, όταν δεν υπήρχε νομικό καθεστώς που να το προστατεύει".!
Επομένως, "Εναπόκειται στις νέες διοικήσεις των πανεπιστημίων, εφόσον το θελήσουν, να συμπεριλάβουν σχετικές διατάξεις στους εσωτερικούς κανονισμούς των ιδρυμάτων τους και φυσικά να επωμιστούν την ευθύνη εφαρμογής τους". Ετσι, "αν δεν αναφερθεί πουθενά στον νόμο το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου, η νομική του έννοια και η νομική του υπόσταση δεν ισχύουν. Παραμένει έτσι ένας ηθικός κανόνας. Η διοίκηση του κάθε πανεπιστημίου θα μπορεί να καλεί την Αστυνομία όποτε παραστεί ανάγκη, χωρίς καμία επιπλοκή. Ούτε αρμόδιες επιτροπές, ούτε πολύπλοκες διαδικασίες για να κληθεί ο εισαγγελέας» έλεγε πανεπιστημιακός καθηγητής ο οποίος συμμετείχε στις επιτροπές οι οποίες συνεδρίασαν στο υπουργείο Παιδείας για το θέμα".
*Σαν το παλιό ανέκδοτο: το βλέπετε το μυαλό του τάδε; - Οχι. - Αρα, δεν υπάρχει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου